سر سال نو هرمز فرودین بر آسوده از رنج تن دل ز کین

مولف در پیشگفتار این کتاب چنین نوشته است:

«هر آیین و سنتی، بدون تردید بازمانده باورهای بسیار کهن و برداشت هر قوم از پدیده های طبیعی پیرامون خویش است. برای رخنه به این باورها، بررسی دقیق اساطیر و رمزپردازی ها، یکی از راه های اساسی کشف اساس این باورهاست. نوروز به عنوان یکی از بزرگترین جشن های ملی ایرانیان، در وهله نخست، آشکارا وابستگی انسان به طبیعت، بیشتر به سبب نقش و تاثیر طبیعت در زندگی اجتماعی و اقتصادی او را تبیین می کند. این آیین کهن، همانا که بازمانده یکی از کهن ترین اساطیر آفرینش و تجدید حیات کیهانی در اعتقادات و باورهای هزاران سال پیش اقوام ایرانی است.»

در بخش دیگری از معرفی این کتاب آمده است:

«شاید ساده ترین تعریف اسطوره در قالب یک مثال این باشد که درست زمانی که 24 ساعت از شبانه روز می گذرد، آخرین ثانیه آن یعنی صفر که به منزله پایان یک شبانه روز است، درست همان نقطه آغاز شبانه روزی دیگر است. یعنی، ازلیتی که به ابد می پیوندد و ابدیتی که به ازل گره می خورد و این بدان معنی است که در اسطوره، تاریخ به معنی «کرونولوژی» وجود ندارد. نوروز، از این دیدگاه همان عدد صفری است که عقربه های آن یک سال را می پیماید تا بعد از مرگ یک سال، سالی دیگر زاده شود. بی تردید، بن مایه های این تفکر کهن، در باورهای اقوام مختلف، به صور و نام های گوناگون، در اساطیر باقی مانده است. در این رساله، تلاش گردیده است تا عناصر و لایه های تشکیل دهنده اساطیر «آفرینش» و «تجدید حیات» در نزد اقوام مختلف، مورد بررسی قرار گیرد.»

نوروز، تنها جشن ایرانیان نیست، جشن زندگى است. از میان رویدادهاى مختلف که مبدا تاریخ قرار گرفته اند، زندگى با نوروز آغاز مى شود و نوروز همزاد افسانه ها و اساطیر است که تاریخ ما را مى سازد. شاعر نامدار حماسه سراى بزرگ تاریخ ایران، حکیم ابوالقاسم فردوسى، عمر نوروز را به حکومت جمشید پیوند زده است و می سراید: «به جمشید بر گوهر افشاندند / مر آن روز را روز نو خواندند/ سر سال نو هرمز فرودین / بر آسوده از رنج تن دل ز کین / به نو روز نو شاه گیتی فروز / برآن تخت بنشست فیروز روز»

منبع:

على اصغر شعردوست، «نوروز و سرچشمه هاى آفرینش و تجدیدحیات در ادیان و اساطیر» ، تهران: نشر شهریاران، در 296 صفحه، و بهای 14 هزار و 800 تومان