بازخوانی زندگی پادشاه حجاز

ملک عبدالعزیز بنیانگذار پادشاهی آل سعود است . وی از سال ۱۹۰۲ حکومت ریاض را به دست آورد، از ۱۹۲۲ بر کل منطقه نجد (مرکز عربستان) مسلط شد، از ۱۹۲۵ حجاز را به قلمرو خود افزود و در سال ۱۹۳۲ کشور جدیدی را با نام عربستان سعودی بنیان گذاشت.وی فرزندان بسیار زیادی داشت و تمامی پادشاهان بعدی عربستان (ملک سعود، ملک فیصل، ملک خالد، ملک فهد و ملک عبدالله) تا به اکنون فرزندان مستقیم وی بوده‌اند.بریتانیا در جنگ جهانی اول برای برقراری دوستی با او تلاش مختصری کرد و در ۱۹۱۵ حکومت او را بر احساء (شرق عربستان) و نجد به رسمیت شناخت، اما در مجموع رقیب او شریف حسین که حجاز را تحت کنترل خود داشت، ترجیح می‌دادند.ابن سعود در ۱۹۲۴ ( فتح مکه) و ۱۹۲۵ (فتح مدینه) دشمن خود شریف حسین را شکست داد و در ۱۹۲۶ در مکه تاجگذاری کرد و خود را پادشاه حجاز و نجد نامید و در ۱۹۳۲ وقتی که بیشتر خاک شبه‌جزیره عربستان را به تصرف خود درآورده بود، نام کشور را به عربستان سعودی تغییر داد.او بسیاری از قبایل کوچ‌نشین را وادار به یک‌جانشینی کرد تا به جنگ‌های داخلی میان آنان خاتمه دهد و با جلوگیری از راهزنی و اخاذی از زائران مکه و مدینه، حکومت خود را اعتبار بخشید.در ۱۹۳۶ و ۱۹۳۹ امتیاز استخراج نفت را به شرکت‌های آمریکائی واگذار کرد و با درآمد حاصل از فروش نفت، عربستان به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل شد.البته بیشتر درآمدهای نفتی به خانواده سلطنتی اختصاص می‌یافت. عربستان در جنگ جهانی دوم بی‌طرف ماند اما به سمت متفقین گرایش داشت.

پس از مرگ ملک عبدالعزیز در سال ۱۹۵۳ در کشورهای همسایه دو روز عزاداری رسمی اعلام شد و دولت مصر ۲ هفته عزای عمومی اعلام کرد. پرچم سازمان ملل در نیویورک به حالت نیمه‌افراشته درآمد.متفقین از همکاری وی در زمان جنگ بسیار راضی بودند به طوری که نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل پس از مرگ ابن سعود از نقش افسانه‌ای وی در رنسانس خاورمیانه خبر داد و کلمنت اتلی رهبر حزب کارگر و نخست‌وزیر سابق بریتانیا او را دوست بسیار صمیمی کشورش در دوران جنگ خواند که فهمی عالی از استراتژی جنگ داشت.شمار دقیق همسران و فرزندان عبدالعزیز نامعلوم است. گفته می‌شود که او ۱۷ تا ۲۲ بار ازدواج کرده و ۱۸ فرزند پسر و بالغ بر 200 فرزند دختر داشت.