۱
plusresetminus
محمدرضا پهلوی در طول سلطنت خود بسیار در تلاش بود تا نیا و پشتوانه خود را به شاهان هخامنشی بازگرداند. او به شیوه­ های مختلف تلاش می کرد تا نشان دهد که میان خود و ایران باستان نوعی پیوست و رابطه ایجاد کند. قطعا جشن های 2500 ساله و مراسمی این چنینی از جمله مصادیقی بود که بوسیله آنها تلاش می شد تا این رابطه احیا شود . . .
ایده ساخت عمارت جنوبی در مهرآباد تهران!
کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

 

محمدرضا پهلوی در طول سلطنت خود بسیار در تلاش بود تا نیا و پشتوانه خود را به شاهان هخامنشی بازگرداند. او به شیوه­های مختلف تلاش می کرد تا نشان دهد که میان خود و ایران باستان نوعی پیوست و رابطه ایجاد کند. قطعا جشن های 2500 ساله و مراسمی این چنینی از جمله مصادیقی بود که بوسیله آنها تلاش می شد تا این رابطه احیا شود:

«جواد بوشهری که رئیس اداره جشنهای 2500 ساله بود تصمیم داشت در دروازه ورودی به تهران از سمت مهرآباد بنایی همانند مدائن بسازد تا در آنجا از میهمانان خارجی در ابتدای ورودشان به تهران پذیرایی شود. به همین جهت از من خواستند تا به عنوان نمونه یکی از آجرهای مدائن را برایشان بفرستم تا براساس ابعاد آن مصالح مورد نیاز ساخته شود. لذا از جعفر سلماسی یکی از کارکنان آنجا خواستم به مدائن رفته و یک آجر را بیاورد او نیز رفت و چنین کاری را انجام داد. برای آن که این آجر هنگام خروج از مرزهای عراق بدست مامورین آن کشور نیفتد، تصمیم گرفتم خودم آن را به تهران بیاورم. زیرا گذرنامه سیاسی داشتم و مامورین مرزی حق نداشتند وسایل مرا بازدید کنند. به هر حال به رسیدن به تهران تصمیم گرفتم قبل از ملاقات با جواد بوشهری و تحویل آجر به او به ملاقات سپهبد آق اولی رفته و موضوع را با او در میان بگذارم. در این دیدار بود که متوجه تصمیم بوشهری مبنی بر ساخت عمارتی شبیه مدائن در دروازه ورودی به تهران شدم. من که این اقدام را مفید نمی دانستم به سپهبد آق اولی گفتم چنین کاری بی فایده است و ما در اینجا هر چقدر هم که دقت به خرج دهیم نمی توانیم چیزی شبیه به مدائن را بسازیم. آق اولی که موافق این نظر بود گفت: سعی می کنم در این مورد با مسئولین صحبت کنم و آنان را از این کار منصرف سازم. چنین نیز شد و سرانجام به جای ایجاد بنایی شبیه مدائن، همین عمارت فعلی میدان آزادی ساخته شد.»

 

منبع: علی اکبر کوثری، گفتگو با علی اکبر کوثری، تنظیم: مرتضی رسولی پور، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1393، ص 136 – 137

 

 

https://www.cafetarikh.com/news/36415/
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما