دو نفر ساواکی مقابلم نشسته بودند. نگاهم به میز مقابل آنها افتاد. روی میز کتاب آشنایی بود. «بمب ناپالم». کتاب خودم بود. کتابی که در مورد استفاده ­ی اسرائیل از بمب­ های ناپالم علیه مردم فلسطین نوشته بودم. شکم گنده­ اش را جابه­ جا کرد و گفت: «تو الان زن و بچه داری، دست از این کارها بردار وگرنه تو را می­ کشیم».

حمایت از فلسطین حتی در زندان

بارها نسبت به وضعیت بسیار نا مناسب غذای زندان اعتراض کردیم و در نهایت به زحمت توانستیم مسئولان زندان را راضی کنیم که به جای غذا، جیره­ی خشک به ما بدهند تا خودمان غذایمان را طبخ کنیم. بعد از جریان جنگ شش روزه­ی اعراب و اسرائیل تصمیم گرفتیم جیره ­ی پانزده روز خود را به فروشگاه زندان بفروشیم و پول آن را به حمایت از فلسطینی­ ها در حساب جاری اعلام شده توسط آیت­ الله طالقانی واریز کنیم، آن ایام را تنها با خوردن نان و کمی میوه که خانواده ­هایمان می­ آوردند گذراندیم. ( ص 66)

 

این همه حساسیت رژیم نسبت به اسرائیل را نمی­دانستم

دو نفر ساواکی مقابلم نشسته بودند. نگاهم به میز مقابل آنها افتاد. روی میز کتاب آشنایی بود. «بمب ناپالم». کتاب خودم بود. کتابی که در مورد استفاده ­ی اسرائیل از بمب­ های ناپالم علیه مردم فلسطین نوشته بودم. شکم گنده­ اش را جابه­ جا کرد و گفت: «تو الان زن و بچه داری، دست از این کارها بردار وگرنه تو را می­ کشیم».
من هم گفتم: «چون زن و بچه دارم الان خیلی بهتر درد مردم فلسطین را می ­فهمم». آن­قدر عصبانی شده بودند که حد نداشت. تا آن روز این همه حساسیت رژیم نسبت به اسرائیل را نمی­دانستم. ( ص 105)

 

حضور سربازان اسرائیلی در کشتار 17 شهریور

روزنامه­ اسرائیلی­ هاآرتص، در اکتبر 1978 از حضور سربازان صهیونیست در قتل عام مردم ایران در جمعه سیاه در میدان ژاله پرده برداشتند. بر اساس نوشته­ های آنها، اسرائیل همچنین یک پل هوایی از فرودگاه «لود» و فرودگاه نظامی «رامات داویه» در نزدیکی حیفا برای رساندن سلاح­های خاص در ایران ایجاد کرده بود. از جمله این سلاح­ها تفنگ­های پخش کننده­ گاز بود که اثر فلج­ کنندگی داشت. (همان، ص 199)