در سال ۱۹۰۸ دکتر «ژولیوس نیوبرونر» ایده ای را پیاده کرد که بعدها در نمایشگاه‌های بین الملی فرانکفورت و پاریس او را به شهرت جهانی رساند.او از کبوتر های نامه بر الهام گرفت و دوربین عکاسی مینیاتوری‌ای طراحی کرد که سبک وزن بود و به بدن کبوتر وصل می‌شد.

 این دوربین با یک زمان سنج به طور خود کار عکس می‌گرفت و آن را به کبوتر های آموزش دیده ای می‌بستند که پس از عکاسی به مبدأ بر گردند.این اختراع وسیله ای بود که از آن برای جاسوسی می شد استفاده کرد اما بیشتر به یک وسیله برای عکاسی جذاب هنری تبدیل شد تا یک ابزار جاسوسی.