موسیقی ورقص در دوره ساسانیان بیش از دوران گذشته پیشرفت و ترقی داشته است.درعهدساسانیان موسیقی یکی ازعوامل تمدن ایرانی و ازهنرهای ملی بوده که به منتهای پیشرفت و ترقی خود رسیده است.

کافه تاریخ- کافه هنر

موسیقی ورقص در دوره ساسانیان بیش از دوران گذشته پیشرفت و ترقی داشته است.درعهدساسانیان موسیقی یکی ازعوامل تمدن ایرانی و ازهنرهای ملی بوده که به منتهای پیشرفت و ترقی خود رسیده است.



موسیقی ایران در این دوره به دستگاه هایی تقسیم می گردیده که عرب پس از اقتباس آن را «مقام» نامید. بعضی نشاط آور و سرور انگیز و دسته ای اندوه آور و غم انگیز و پاره ای ملایم و مطبوع می باشد. هر دستگاه شامل یک پیش درآمد آواز، تسنیف و رنگ است و همه اجزا یک دستگاه یا مقام هم مرتبط و هم آهنگ می باشد. آلات موسیقی در این دوره بسیار متعدد است که نام بعضی از آنها ذکر می شود. ارغنون، رود، بربط، تاس، چنگ ائولی یا اندروای، وندق دار، وین، باربد، رباب، تنب، ور کنار، وین کنار، زنگ، نی، مار، دملک، سورنای، عود چمبار، زل،  زنجیر، سپر، هشتک، رسن، ونجک، شیشک، کبیک. ولی سازهایی که دراین دروه بیشتر متداول بوده عبارت بوده است از نی، رباب، عود، چنگ، سورنای، بربط و ارغنون یا ارگ.

منبع:

احمد تاج بخش، تاریخ مختصر فرهنگ و تمدن ایران قبل از اسلام، تهران، دانشگاه ملی، 1355،  ص 9