جزیره‌ی زنگبار با جمعیت 700 هزار نفر در‌ منطقه‌ شرق‌ جـمهوری تـانزانیا واقـع شده است و از لحاظ‌ سیستم حکومتی جمهوری خودمختار‌ وابسته‌ به جـمهوری متّحد تانزانیا می‌باشد.

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

جزیره‌ی زنگبار با جمعیت 700 هزار نفر در‌ منطقه‌ شرق‌ جـمهوری تـانزانیا واقـع شده است و از لحاظ‌ سیستم حکومتی جمهوری خودمختار‌ وابسته‌ به جـمهوری متّحد تانزانیا می‌باشد. یـکی از نـکات جالب توجّه وجود دهها اثر باستانی متعلق به ایران در این جزیره است که در گوشه و کنار این جزیره و گاهی در دورافتاده‌ترین مناطق آن بچشم می‌خورد.ایـن امـر بخوبی حکایت از عمق نفوذ ایرانیان در‌ جزیره‌ی‌ زنگبار در صدها سال پیش و پذیرش آنان توسط مردم بومی و حکّام محلّی دارد. سابقه‌ی این امر به حدود هشتصد سال پیش باز می‌گردد که گـروهی از شـیرازیها به سرپرستی‌ علی‌ بن‌ الحسین از بزرگان این شهر‌ به‌ همراه‌ زنان،فرزندان و عدّه‌ای از خویشان خود توسط دو کشتی به این حزیره وارد شده و تاریخ نوینی را در این جزیره‌ی دورافتاده‌ رقم‌ زدند‌ کـه آثـار آن هـمچنان پابرجا و محفوظ مانده است‌.شـیرازیان‌ مـزبور کـه حدود هفتاد نفر بودند پس از ورود و سکونت در این جزیره به فعالیّتهای تجاری و کشاورزی روی آوردند‌.مهاجران‌ ایرانی‌ سپس بتدریج با گذشت ایّام با بـومیان زنـگبار ازدواج کـرده‌ و از آن زمان نژادی بنام شیرازی در این جزیره بوجود آمـد کـه بقایای این نژاد که عبارت است‌ از‌ پوست‌ گندمگون نه چندان تیره و موهای فرفری مجعّد هنوز در گوشه و کنار‌ جزیره‌ی‌ زنـگبار بـچشم مـی‌خورد.

 

منبع:آثار باستانی ایران در جزیره ی زنگبار، مجله چشم انداز ارتباطات فرهنگی ، شهریور 1376، شماره 6 ، ص 58