محاكمات مخالفین سیاسی در دادگاه‌های نظامی ایران و احکام صادره برای اعدام متهمین است، که به خاطر عدم پیروی این دادگاه‌ها از قوانین جاری ایران، به هیچ‌وجه نمی‌تواند قابل پذیرش باشد.

شاه مخالفین سیاسی را به بدترین شکل شکنجه می‌داد. این موضوع بارها در ابعاد داخلی و بین‌المللی موضوع انتقاد افراد و نهادهای مختلف قرار گرفته بود. به باوری بسیاری از سازمان‌های مدافع حقوق بشر بسیاری از احکام صادره برای مخالفین، مطابقتی با جرم آنها نداشت.
«چهارشنبه ۱۹ ژانویه ۱۹۷۷ [۲۹ دی ۱۳۵۵]
طبق قراری که فریدون هویدا با «مارتین آنالز» گذاشته بود، امروز عصر به هتل کلاریج رفتم تا با «انالز» صحبت کنم. در این جلسه غیر از همسر انالز و پرفسور «بلین» (استاد دانشگاه نیویورك و سرپرست سازمان عفو بین‌المللی در آمریکا)، يك زن انگلیسی بنام «آن بیرلی» نیز شرکت داشت، که به عنوان محقق مسائل ایران در سازمان عفو بین‌المللی کار می‌کند.
آنالز می‌گفت: «مهمترین مساله‌ای که فعلاً می‌توان به آن اشاره کرد، محاكمات مخالفین سیاسی در دادگاه‌های نظامی ایران و احکام صادره برای اعدام متهمین است، که به خاطر عدم پیروی این دادگاه‌ها از قوانین جاری ایران، به هیچ‌وجه نمی‌تواند قابل پذیرش باشد».
بعداز پیش کشیدن مسائل دیگر، که درباره هریك نیز سعی کردم جواب‌های مناسبی به آنالز بدهم، جلسه خاتمه یافت و من عازم هتل «دورچستر» شدم تا «سیروس غنی» را بردارم و برای شام خوردن به منزل یکی از دوستان انگلیسی خود به خانم «پاملا اگرمونت» - برویم.»


منبع: پرویز راجی، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه ح.ا. مهران، تهران، انتشارات اطلاعات، 1373، صص 47- 48