صادق طباطبائی یکی نزدیکان امام در آن روزها در خاطرات خود آورده است: «با اعلام بازگشت امام به ایران پیغامها و توصیه‌های فراوانی به ایشان می‌شد که حالا به ایران نروید یا سفر را به تعویق بیاندازید و این دلسوزیها هم از جانب دوستان و هم از طرف دشمنان صورت می‌گرفت. جالب اینکه کارتر هم پیام داد که برای حفظ جان خودتان بهتر است سفر را به مدتی بعد موکول کنید. مقامات فرانسوی از طریق دوستان و آشنایان همین پیغام را می‌دادند».

یکی از سوالاتی که معمولا در پاریس از امام راحل پرسیده می‌شد الگوی ارتباطی‌ای بود که قرار بود جمهوری اسلامی در آینده به‌ویژه در مورد آمریکا پیاده‌سازی کند؛ ایشان در مصاحبه‌ای با گزارشگر تلویزیون سی.بی.اس آمریکا عنوان می‌کنند: «باید ببینیم آمریکا خودش در آینده چه نقشی دارد. اگر آمریکا می‌خواهد همان‌طور که حالا با ملت ایران معامله می کند، رفتار کند، نقش ما با او خصمانه است...».

پس از پیوستن نظامیان در تهران به مردم تنها امید قره‌باغی به یک گردان از لشکر زرهی قزوین بود که از قزوین به سوی تهران حرکت کرده بود، ولی خبر رسید که در ورودی شاهدشت به اتوبان، مردم راه را بر آنها بستند و پل پشت سر آنها را در شاهدشت تخریب نمودند و در حال حاضر این دو گروهان در محاصره مردم هستند. قره‌باغی و فرماندهان نظامی می‌دانستند که ارتشی که قادر به فرستادن یک نیروی کمکی به مرکز ثقل درگیری نیست، هیچ توانی برای دفاع ندارد.

جزنی با استناد به نهضت 15 خرداد استدلال می‌کند که در حال حاضر این امام خمینی است که قادر به ایجاد بسیج اجتماعی برای ایجاد انقلاب است. جزنی استدلال می‌کند که مقاومت در برابر دیکتاتوری فردی و فشارهای روزافزون سیستم سرمایه‌داری وابسته ـ محافظه‌کار ازجمله ویژگیهای نهضت 15 خرداد به رهبری آیت‌الله خمینی است.

امینی پس از کشتار 17 شهریور و اعلام حکومت نظامی اعلام داشت: «اکنون برای حل بحران، شخصیت مستقلی باید درصدد برآید تا میانِ خواسته‌های شاهنشاه و رهبران مذهبی و مخالفین سیاسی وجه مشترکی پیدا کند. من حاضرم این مسئولیت را بپذیرم».