رضاخان در تاریخ 4 مرداد 1323 در ژوهانسبورگ در اثر سکته مرد. در آن زمان هنوز شرایط داخلی فراهم نبود و جو شدید ضد رضاخان در کشور باقی بود. جنازه را به مصر بردند و حدود 6 سال در آنجا امانت گذاشتند.

درروزهای آخر سلطنت پهلوی اول، که رضاشاه توسط متفقن تبعید و محکوم به اخراج از کشور شده بود به گوش درد عفونی شدیدی مبتلا شده بود و پزشک محلی در کرمان نیز دستور چند روز استراحت داده بود...

بدون شک یکی از عوامل اصلی پیروزی کودتاچیان در سال 1332، علاوه بر پشت کردن مصدق به آیت الله کاشانی و ایجاد شکاف بین دو رهبر نهضت ملی شدن  نفت ، اعتماد بیش از حد مصدق به برخی از نزدیکان و حتی قوم و خویشانش بود که  نهایتاً همین افراد هم از پشت به وی خنجر زدند و موجبات سقوط وی را در 28 مرداد 1332 فراهم نمودند.

در اوایل اسفند 1339 مقرر شد ملکه الیزابت و شوهرش پرنس فیلیپ و گروهی از مقامات بلندپایه انگلستان به ایران سفر نمایند. روز ششم اسفند 1339 مراسم استقبال رسمی در فرودگاه مهرآباد به عمل آمد و مهمانان به سوی تهران عزیمت نمودند. فردای آن روز، طبق برنامه قرار بود ملکه انگلیس ازکوی کارگران نهم آبان بازدید به عمل آورند. هنگامی که ملکه الیزابت و پرنس فیلیپ داخل یکی از آپارتمانها شدند با صحنه ای خنده دار مواجه شدند.

درباره تلاشهای دولت پهلوی برای سرکوب اقوام مختلف ایرانی مباحث متنوعی مطرح شده است. این اقدام از دوران رضا خان و در راستای هدف ترویج باستان گرایی و حمایت از فارس گرایی برای از بین بردن دیگر اقوام ایرانی در دستور کار قرار گرفت در دوران محمدرضا نیز دنبال شد. سند زیر دستوری است از طرف «پرویز ثابتی» به سازمان اطلاعات و امنیت قم مبنی بر ایجاد اختلاف میان «ترک‌ها» و «فارس‌ها» در این شهر. در حاشیه‌ی سند آمده است :«توسط منابع و عوامل دیگر نسبت به پیاده کردن این دستور اقدام شود.»

مرگ مشکوک و معماگونه استالین در نهم مارس سال 1953 میلادی را باید یکی از معماهای تاریخی ای دانست که هنوز هم به رغم گذشت بیش از یک قرن از وقوع آن اسرار آن هویدا نگشته است. فارغ از چگونگی مرگ این دیکتاتور نکته دارای اهمیت آن است که به محض انتشار خبر درگذشت استالین مردم بسیاری از کشورها به ویژه کشورهای غربی از شنیدن این خبر خوشحال شدند.