او در دادگاهی به جرم ارتکابِ یک جرم عمومی محاکمه شد. وکیل او تلاش زیادی برای تبرئه کردن او کرد اما به نتیجه ای نرسید. وکیلش، وقتی که دید فرین دارد محکوم می شود، به عنوان آخرین دست آویز لباس او را جلوی قضات در آورد؛ شاید دیدن زیباییش بتواند دل قضات را به رحم آورد.

“فرین” زنی بود معروف و هم نشینِ مردان در یونان باستان. شهره به زیبایی. برخی می گفتند او برای شنا کردن عریان به دریا می رود. از زیبایی اش مجسمه ساخته اند و نقاشانی او را کشیده اند؛ در حالِ عریان شدنِ پیش از شنا. معروف ترین حادثه ی زندگی او اما دادگاه او بود. او در دادگاهی به جرم ارتکابِ یک جرم عمومی محاکمه شد. وکیل او تلاش زیادی برای تبرئه کردن او کرد اما به نتیجه ای نرسید. وکیلش، وقتی که دید فرین دارد محکوم می شود، به عنوان آخرین دست آویز لباس او را جلوی قضات در آورد؛ شاید دیدن زیباییش بتواند دل قضات را به رحم آورد. “عریان شدن برای جلبِ ترحم” شاید چیزی ست که امروزه بسیار غریب به نظر می رسد؛ تمهیدی که به نتیجه می رسد و قضات او را می بخشند. صحنه ی عریانی “فرین” در دادگاه سوژه ی نقاشی های متعدد بود.