در سپتامبر سال 1972 و در حین بازی های المپبک در مونیخ یکی از مشهورترین گروگانگیری های جهان اتفاق افتاد.

کشتار مونیخ حمله‌ای بود که به‌وسیله‌ی اعضای گروه فلسطینی سپتامبر سیاه در جریان بازی‌های المپیک 1972 مونیخ در آلمان غربی علیه اعضای گروه ورزشی اسرائیل انجام و به گروگان‌گیری و کشتن آنها و یک پلیس آلمانی انجامید. اندکی پس از آغاز حمله، فلسطینیان خواهان آزادی 234 زندانی از زندان‌های اسرائیل، و همچنین آزادی بنیان‌گذاران ارتش سرخ آلمان (آندره‌آس بادر و اولریکه ماینهوف) از زندان‌های آلمان شدند. به‌نظر می‌رسد فلسطینی ها تجهیزات خود را از نئونازی‌های آلمان دریافت کرده‌بودند.ششم سپتامبر 1972 و 36 ساعت پس از به گروگان گرفته شدن 9 ورزشکار اسرائیلی، دولت آلمان موافقت کرد که هلی کوپتر در اختیار گروگانگیرها بگذارد تا بدون خونریزی از آلمان خارج شوند.گروگانگیرها پذیرفتند و با گروگانها با هلیکوپتر به فرودگاه منتقل شدند. قبلا و در جریان گروگانگیری در محل اقامت ورزشکاران اسرائیلی، دو تن از آنان کشته شده بودند.طبق گزارش رسانه های وقت، پلیس آلمان در فرودگاه به سوی گروگانگیرها شلیک کرد که گروگانگیرها هلی کوپتر حامل 9 گروگان دیگر را منفجر کردند که همه آنان کشته شدند. سپس میان پلیس آلمان و فلسطینی ها زد و خورد صورت گرفت که یک پلیس و چهار فلسطینی کشته و چهار فلسطینی دیگر دستگیر شدند.با کشته شدن چهار فلسطینی در فرودگاه، جمع کشته شدگان فلسطینی به 5 تن رسید.

 



 

جنازه‌ی پنج تروریست فلسطینی به لیبی تحویل داده‌شد و در آنجا با استقبال قهرمانانه و تشریفات کامل نظامی به‌خاک سپرده‌شد. در 8 سپتامبر، هواپیماهای اسرائیلی در پاسخ به این کشتار 10 پایگاه سازمان آزادی‌بخش فلسطین در سوریه و لبنان را بمباران کردند. در این حمله حداکثر 200 غیرنظامی و نظامی کشته‌شدند.سه گروگانگیری که زنده مانده‌بودند دستگیر شدند، اما دولت آلمان غربی درپی ربوده‌شدن یکی از هواپیماهای شرکت لوفت‌هانزا به‌وسیله‌ی سپتامبر سیاه آنها را آزاد کرد.اسرائیل در پاسخ به آزادی آنها، عملیات "بهار جوانی" و "خشم خدا" را اجرا کرد که طی آنها سازمان جاسوسی و نیروهای ویژه‌ی آن به‌طور برنامه‌ریزی‌شده فلسطینیان مضنون به دست داشتن در این کشتار را یافتند و کشتند.مجله‌ی آلمانی شپیگل در سال 2012 نوشت که مقامات آلمانی از سه هفته پیش از کشتار، هشدار آن را از یک منبع خبری فلسطینی در بیروت دریافت کرده‌بودند. با این‌همه، مقامات اقدامی دربرابر هشدار نکردند و تا چهل سال نیز دریافت آن را نپذیرفتند.