مایاها ساخت کاغذهای الیافی را دنبال میکردند و بیش از هزار جلد کتاب آکاردئونی شکل تالیف کرده بودند که موضوعاتی مانند تاریخ قوم مایا، نظام اعتقادی، ستارهشناسی و پیشگویی، ریاضیات، طب و گاهشماری را در بر میگرفت.این کتابها تقریبا همگی به دست کشیشهای اسپانیایی سوزانده شدند.یکی از این کشیشها بنام اسقف دیگو دلاندا که عامل اصلی از دست رفتن آثار مکتوب قدیمی مایا بود سوزاندن کتابهای مایاها را اینگونه توصیف کردهاست:"این مردمان در عین حال با استفاده از نشانهها و حروف مشخص کتابهایی نوشته و در آنها امور باستانی و دانش کهن خویش را توصیف نموده بودند... آنها این نوشتارها را درک میکردند و به دیگران نیز میفهمانیدند و آموزش میدادند.ما تعداد بسیار زیادی از این کتابها را یافتیم و چون مشاهده کردیم در میان آنها چیزی جز خرافات و دروغهای شیطانی وجود ندارد، همه را سوزاندیم که به شکل حیرتآوری باعث تاثر و افسوس آنها شد و دست آخر همه آنها را پریشان و محنتزده کرد. "از میان کتابهایی که اسقف لاندا دستور امحا آنها را صادر کرده بود، سه کتاب به شکل شگفتانگیزی از شعلههای آتش در امان ماندند.یکی از این کتابها که در کتابخانهای در درسدن آلمان نگهداری میشود و به نسخه درسدن مشهور است اطلاعات جامعی از ریاضیات و ستارهشناسی در درون خود دارد.کتاب دیگر که در اسپانیا کشف شد، مربوط به طالعبینی است و نوشتار آخرین پرسیانوس نام دارد که در پاریس از صندوقی بینام و نشان بیرون کشیده شد و مربوط اساطیر و عقاید مذهبی مایاهای باستان است.پس از این حادثه دوباره مایاها به نوشتن آثار خود روی آوردند و کتاب کشیش جاگوار و کتاب پوپول ووه دو مورد از آنها هستند که بیشتر به تاریخ و اساطیر و افسانههای مایایی اختصاص دارند. این متنهای متاخر در قرن شانزدهم نوشته شدهاند