در جریان جنگ جهانی دوم بخشی از شرق آسیا از جمله ویتنام تحت تصرف ژاپن درآمد .پس از جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن، نیروهای ملی و کمونیست های ویتنامی خواهان استقلال شدند و موجودیت کشور مستقل ویتنام را اعلام کردند.از سوی دیگر دولت فرانسه که پیش از جنگ جهانی بر ویتنام چند منطقه دیگر مسلط بود

پدری در حالی که جسد فرزند خود را در دست گرفته به گروهی از نیروهای دولتی ویتنام جنوبی نگاه می‌کند مارس ۱۹۶۴

(این عکس برنده جایزه پولیتزر شد)

 

در جریان جنگ جهانی دوم بخشی از شرق آسیا از جمله ویتنام تحت تصرف ژاپن درآمد .پس از جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن، نیروهای ملی و کمونیست های ویتنامی خواهان استقلال شدند و موجودیت کشور مستقل ویتنام را اعلام کردند.از سوی دیگر دولت فرانسه که پیش از جنگ جهانی بر ویتنام چند منطقه دیگر مسلط بود، پس از پایان جنگ جهانی دوم هم سودای تسلط مجدد بر این مناطق را داشت که با مقاومت نیروهای ملی و کمونیست ها مواجه شد و حتی کمک های آمریکا به فرانسه هم نتوانست مانع شکست فرانسه شود و در نهایت فرانسه به استقلال ویتنام احترام گذاشت و البته موقتا آن را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم کرد تا بعداً با رای گیری نوع حکومت در آن کشور مشخص گردد. رهبر بخش شمالی یک انقلابی کمونیست به نام "هو شی مین" بود که از حمایت بلوک شرق برخوردار بود و در مقابل، رهبری بخش ویتنام جنوبی بر عهده "نگو دین دیم" بود که از حمایت آمریکایی ها بهره میبرد .با تشویق آمریکا، "نگو دین دیم" حاضر به شرکت در مذاکرات، مربوط به رای گیری عمومی برای تعیین نوع حکومت ویتنام نشد و از طرفی فشار را بر کمویست های ویتنام افزایش داد و دست به اعدام آنان زد .بخشی از کمونیست ها که در ویتنام جنوبی بودند بر علیه "نگو دین دیم" دست به اسلحه بردند و پس از مدتی با تشکیل «جبهه ملی آزادی بخش ویتنام جنوبی» (ویت گنگ) و نیز حمایت ویتنام شمالی از کمونیست ها درگیری های داخلی آغاز شد .با حمایت شوروی و چین از ویت گنگ ها و ویتنام شمال و نیز حمایت آمریکا و غرب از ویتنام جنوبی یک جنگ تمام عیار شکل گرفت که پس از دو دهه و تا سال 1975 میلادی با سقوط شهر سایگون (پایتخت ویتنام جنوبی) و پیروزی کمونیست ها ادامه داشت