در عصر قاجار انگلستان برای بسط نفوذ در خلیج فارس خود به نقشه های متعددی متوسل می شد. یکی از نقشه های این دولت نفوذ در خلیج فارس به بهانه مبارزه با بردگی بود. در زمان محمد شاه قاجار انگلستان پس از تلاشهای فراوان موفق شد فرمان جلوگیری از تجارت برده از راه دریا را از وی اخذ نماید.

جوان و تاریخ- کشکول

در عصر قاجار انگلستان برای بسط نفوذ در خلیج فارس خود به نقشه های متعددی متوسل می شد. یکی از نقشه های این دولت نفوذ در خلیج فارس به بهانه مبارزه با بردگی بود. در زمان محمد شاه قاجار انگلستان پس از تلاشهای فراوان موفق شد فرمان جلوگیری از تجارت برده از راه دریا را از وی اخذ نماید.

اوایل صدارت امیرکبیر کلنل فرانت نامه ای به امیر نوشت و مانند همیشه «روح آزادی و انسان دوستی» امیر را ستود و ضمن اینکه منع ورود برده را از راه دریا قدر مسلم گرفت مسائل دیگری را پیش گرفت و ضمن سوالاتی خواست که امیر را وادار سازد در جواب خود یکبار دیگر به حقوقی که در زمان محمد شاه به دولت انگلیس برای حضور و دخالت در خلیج فارس داده شده بود اعتراف نماید. با اینحال موفق به انجام این کار نشد.

کلنل شیل سفیر بعدی انگلیس که از کارشکنیهای امیرکبیر چنان به خشم آمده بود ضمن نامه ای به امیر می نویسد:

«آیا موافق با عدل است تا وزرای با درایت دستورالعمل به سلاطین بدهند که در آنچه فرموده اند اختلاف رای به هم رسانند؟»

مکاتبات میان سفارت انگلیس و ایران بسیار طولانی شد. امیر سعی فراوان داشت برای سفیر شرح دهد که اغراض استعماری انگلستان از نظر اولیای دولت ایران پوشیده نیست. امیر می دانست مبارزه انگلیس با برده داری نمایشی بیش نیست و آنها می خواهند به دستاویز مبارزه با خرید و فروش برده به خلیج فارس نفوذ کنند و به دنبال آن نفوذ خود را در سراسر مملکت گسترش دهند و با غارت همه چیز مردم را به فقر و جهل و بیماری بکشانند. این بود که یک روز قاطعانه و صریح به سفیر انگلستان نوشت:

«ما سرنوشت راه های دریایی خود را در اختیار کسی قرار نمی دهیم. شما اگر راست می گویید دست از سر مردم هندوستان بردارید، آزاد کردن برده های سرزمینهای دیگر پیشکشتان . . . »

سلطه گری غرب علیه ایران