متدوال ترین تفریح شاهان که از گذشته های دور زمانی که از زندگی در قصر شاهی احساس ملال و خستگی می کردند رواج داشته رفتن به نقاط ییلاقی و کوهستانی برای سواری کردن و شکار بوده است. کن، دوشان تپه، دره لار، شهرستانک و سرخه حصار نقاطی بود که در اینگونه مواقع قرق می شد تا شاه و خدم و حشمش در آن اردو بزنند و اوقاتی را به شکار یوزپلنگ، شیر، قوچ، آهو و کل بگذرانند. معمولا اخبار این اردوها و شکارهای شاه در روزنامه های آن زمان به چاپ می رسید.

جوان و تاریخ- کشکول



متدوال ترین تفریح شاهان که از گذشته های دور زمانی که از زندگی در قصر شاهی احساس ملال و خستگی می کردند رواج داشته رفتن به نقاط ییلاقی و کوهستانی برای سواری کردن و شکار بوده است. کن، دوشان تپه، دره لار، شهرستانک و سرخه حصار نقاطی بود که در اینگونه مواقع قرق می شد تا شاه و خدم و حشمش در آن اردو بزنند و اوقاتی را به شکار یوزپلنگ، شیر، قوچ، آهو و کل بگذرانند. معمولا اخبار این اردوها و شکارهای شاه در روزنامه های آن زمان به چاپ می رسید.

در یکی از شماره های روزنامه شرف در ربیع‌الاول 1302قمری که گزارشی از سفر و شکار ناصرالدین شاه نوشته آمده است: «کوه‌های قرق دوشان تپه و جاجرود به واسطه بسیاری شکار، پلنگ زیاد دارد، چنانکه بندگان اعلیحضرت قوی شوکت اقدس همایون شاهنشاهی خلدالله ملکه و دولته تاکنون به مرور قریب بیست پلنگ در این شکارگاه به دست مبارک صید فرموده‌اند. از جمله روز بیست و یکم ربیع‌الاول که موکب همایونی تشریف فرمای دوشان‌تپه گردید، یک پلنگ به دست مبارک صید شد و چند نفر را هم زخمی کرد. باز به فاصلۀ سه روز دیگر که روز بیست و چهارم همین ماه بود، بندگان همایون شهریاری تشریف فرمای دوشان‌تپه شدند. در حالتی که برف به شدت می‌بارید و هوای در نهایت سردی بود، پلنگی پدید آمد، فوراً صید دست همایون گردید و چند تیر گلوله به دست مبارک به او زدند تا از پای درآمد. چون پلنگی بسیار قوی عظیم‌الجثه بود که تاکنون چنین پلنگی دیده نشده بود، لهذا صورت آن را به عینه از روی جثه و لاشه آن ساخته و در این روزنامه شریفه به طبع رسید و این پلنگ از سر تا دمش به قدر سه ذرع است..»