پاداش پوپ به عنوان مبلغ و مدافع حکومت پهلوى، دسترسى آزادانه او به گنجینه‌هاى هنرى ایران بوده است. در فساد و پوچى حکومت پهلوى همین بس که در زمانى که پوپ وهمسرش فیلیس آکرمن مشغول دزدى و قاچاق گنجینه‌هاى هنرى ایران بودند، در سال ١٩٣٥ از طرف رضاشاه به آنها نشان‌هاى ویژه‌اى به خاطر «خدمات فرهنگى» اهدا شد

جوان و تاریخ- کشکول



قتل نایب کنسول آمریکا در تهران رخدادى بود که اثر مهمى بر روابط ایران و آمریکا گذاشت.او یکى از دوستان صمیمى آلن دالس، رئیس آیندۀ سازمان سیا بود. دالس در آن زمان رئیس بخش امور خاور نزدیک وزارت امور خارجه آمریکا بود. بى‌شک در پس قتل ایمبرى توطئه‌اى وجود داشته است. از همان آغاز عده‌اى بر این باور بودند که ایمبرى قربانى رقابت انگلستان و آمریکا بر سر نفت ایران شده است. ذکر همین نکته کافى است که پس از گذشت شش سال از این حادثه سفیر آمریکا در ایران، چارلز سى. هارت، در گزارشى مى‌گوید: «او، [مکس دیکسون، نمایندۀ شرکت نفتى آمریکایى هاریمن] نیز مى‌گوید که هم تیمورتاش [وزیر دربار] و هم میرزاعبدالحسین خان دیبا - یکى از درباریان - به او گفته‌اند که ایمبرى، احتمالاً به تحریک مدیر فعلى شرکت نفت انگلیس و ایران، آقاى تى. لاوینگتون جکس به قتل رسیده است. آنها به آقاى دیکسون پیشنهاد داده‌اند که تحت حمایت پلیس باشد ولى او نپذیرفته است.» پس از قتل ایمبرى، آرتور اپهام پوپ مبلغ اصلى حکومت پهلوى در آمریکا بود. پوپ به مدت چهل سال به اماکن مذهبى ایران مى‌رفت و مى‌توانست آزادانه از همۀ آن مکان‌ها عکس‌بردارى کند. بر اساس گزارش‌هاى وزارت امور خارجه، بازگشت پوپ به ایران در تابستان سال ١٩٢٥ فقط یک سال پس از قتل ایمبرى بوده است؛ و این نشانه‌اى براى آغاز دستیابى آمریکاییان به آثار باستانى ایران بود. پوپ که در آن زمان خود را به عنوان «موزه‌دار مشاور در زمینۀ هنر اسلامى» در مؤسسۀ هنر شیکاگو معرفى کرده بود در واقع دلال آثار باستانى و به نظر برخى، متخصص آثار هنرى اسلامى و ایرانى بود. پوپ کمى بعد از ورودش به ایران و با کمک سفارت آمریکا در تهران توانست ارتباط نزدیکى با حکومت پهلوى برقرار کند. بایگانى وزارت امور خارجۀ آمریکا نشان مى‌دهد که پوپ در غارت برنامه‌ریزى شدۀ آثار هنرى بناهاى مذهبى و باستانى ایران نقش داشته است. تاراج آثار موجود در بناهاى مذهبى فقط به شکل دزدیدن محراب‌ها و فروش آنها به موزه‌هاى آمریکایى نبود. مدارک نشان مى‌دهند که نمایشگاه ١٩٣١ لندن که پوپ برنامه‌ریزى آن را به عهده داشت، تاراج گنجینه‌هاى هنرى ایران را ابعاد وسیع‌ترى بخشید. همان‌گونه که سفیر آمریکا چارلز سى. هارت بیان مى‌کند، در پایان نمایشگاه، هیچ یک از آن آثار هنرى که از اماکن مقدس و مساجد «به امانت گرفته شده بود» به صاحبان اولیه بازپس داده نشد. مشخص است که چنین تاراجى از گنجینه‌هاى هنرى ایران به دست پوپ و همکارانش با چشم‌پوشى و کمک آشکار حکومت پهلوى و شخص رضاشاه امکان‌پذیر بوده است. پاداش پوپ به عنوان مبلغ و مدافع حکومت پهلوى، دسترسى آزادانه او به گنجینه‌هاى هنرى ایران بوده است. در فساد و پوچى حکومت پهلوى همین بس که در زمانى که پوپ وهمسرش فیلیس آکرمن مشغول دزدى و قاچاق گنجینه‌هاى هنرى ایران بودند، در سال ١٩٣٥ از طرف رضاشاه به آنها نشان‌هاى ویژه‌اى به خاطر «خدمات فرهنگى» اهدا شد