در فرهنگ ایران، «باد روز» ویژه‌ی زنان است، زیرا وات (باد) خدای زنان است و با سپندارمذ یار است؛ روز بیست‌ و دوم از بهمن‌ماه نیز ویژه‌ی زنان بوده است و گونه‌ای انتخاب همسر در این روز انجام می‌گرفته است. روزی که زنان و جوانان و مردان به صحرا می‌رفتند و این درست دو روز پس از جشن‌های ده روزه‌‌ی سده بود، دختران روی تاب می‌نشستند و تاب می‌خوردند.

در عنوان تصویر زن ایرانی آمده است:

پنجمین روز هر ماه سپندارمُذ است؛ سپندارمذ یکی از امشاسپندان و ایزدان است. سپندارمذ در پهلوی سپندارمت، در اوستا سپنتا آرمیتی و در فارسی اسپندارمذ و امروز آن را اسفند یا سپند گویند. در اوستا درباره‌ی زن کدبانوی پاک گفتار و پاکدین سخن رفته و چنین زنی آفرین گفته شده است:

زن نیک آموزش دیده و پارسا و فرمانبردار همسر به سپندارمذ که یکی از امشاسپندان جاودانی معرفت است، مظهر محبت و خلوص و فروتنی و پارسایی اهورمزدا است و در عالم مادی نگهبانی زمین و زنان نیک با اوست. آرمیتی مرکب است از «اَرمِ» به‌معنی دوست و بایسته و مناسب و «میتی» به‌معنی اندیشیدن و به معنای محبت، خلوص، فروتنی، پارسایی، پرهیزگاری، سنت‌گرا صفت و به‌معنی مقدس است. سپندارمذ در عالم معنوی مظهر محبت و بردباری و تواضع است و در عالم جسمانی ایزد موکل زمین و به‌همین مناسبت او را مؤنث و دختر اهورمزدا دانسته‌اند. سپندارمذ موظف است که همواره زمین را خرم و آباد و بارور نگه دارد. هر که به کشت و کار پردازد و خاکی را آباد کند خشنودی سپندارمذ را فراهم کرده است بلکه خشنودی و آسایش روی زمین به دست او سپرده شده است، به‌ویژه وی مظهر وفا، اطاعت،‌ صلح، سازش است. این ایزد را ایزد آبان، و دین و ارت همراهی می‌کند.

 

در فرهنگ ایران، «باد روز» ویژه‌ی زنان است، زیرا وات (باد) خدای زنان است و با سپندارمذ یار است؛ روز بیست‌ و دوم از بهمن‌ماه نیز ویژه‌ی زنان بوده است و گونه‌ای انتخاب همسر در این روز انجام می‌گرفته است. روزی که زنان و جوانان و مردان به صحرا می‌رفتند و این درست دو روز پس از جشن‌های ده روزه‌‌ی سده بود، دختران روی تاب می‌نشستند و تاب می‌خوردند.

 

 منبع:

سعید، وزیری، «جشنهای کهن ایرانی»، تهران: انتشارات نظری، 1392