نکته ی جالب توجه در طرح اتهام همکاری با استبداد به شیخ نوری عمدتا در سایه ی چشم پوشی بر همکاری های پشین ایشان با علمای مشروطه خواه در نفی و طرد استبداد است و عمدتا متمرکز بر فراز پایانی عمر ایشان و زمان حکمرانی محمد علی شاه می باشد

در فصل دوم، بخش روشنفکری در ستیز با سنت، صفحه89 می خوانیم:

در«تیپ شناسی» روشنفکران زمان مشروطیت فارغ از قضاوت های ارزشی معروف سیاه و سفید دیدن یا اعطای نمره ی«صفر یا صد» مسلما میان ایشان و جناح موسوم به روحانیت(در معنای عام کلمه و صرف نظر از اختلافات فی مابین این گروه که در دو صف مشروطه خواه و مشروطه طلب دسته بندی می شوند) از حیث تمایل به حاکم گرداندن قانون،آزادی،عدالت و.... گونه ای هم اندیشی و به تعبیری اجماع وجود داشت.

 

 

در صفحه220،فصل پنجم می خوانیم:

نکته ی جالب توجه در طرح اتهام همکاری با استبداد به شیخ نوری عمدتا در سایه ی چشم پوشی بر همکاری های پشین ایشان با علمای مشروطه خواه در نفی و طرد استبداد است و عمدتا متمرکز بر فراز پایانی عمر ایشان و زمان حکمرانی محمد علی شاه می باشد و این در حالی است که شیخ در دیدار طباطبایی و بهبهانی با او که وی را به همراهی جهت تأسیس عدالتخانه فراخواندند به دعوت ایشان لبیک گفت