کسانی که در طول جنگ سرد سعی می‌کردند از آلمان شرقی فرار کنند ممکن بود کشته، زندانی یا شکنجه شوند ولی دولت این کشور به‌قدری با بی پولی مواجه بود که برخی از این افراد را مخفیانه می‌فروخت – به آلمان غربی، کشوری که بیشتر این افراد در وهله اول سعی داشتند به آنجا فرار کنند.

کسانی که در طول جنگ سرد سعی می‌کردند از آلمان شرقی فرار کنند ممکن بود کشته، زندانی یا شکنجه شوند ولی دولت این کشور به‌قدری با بی پولی مواجه بود که برخی از این افراد را مخفیانه می‌فروخت – به آلمان غربی، کشوری که بیشتر این افراد در وهله اول سعی داشتند به آنجا فرار کنند.در سال ۱۹۶۴ وضعیت مالی در آلمان شرقی به‌قدری خراب شده بود که مقامات این کشور طرحی را آماده کرده بودند برای فروختن زندانیان سیاسی به آلمان غربی. این طرح “häftlingsfreikauf” (خون بهای زندانیان) نام داشت.آندریاس آپلت، مؤلف و تاریخ دان، می‌گوید: "بین سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۸۹ حدود ۳۳ هزار و ۷۵۵ زندانی سیاسی و ۲۵۰ هزار نفر از بستگان آن‌ها، در ازای مجموعاً ۳.۵ میلیارد مارک آلمان، به آلمان غربی فروخته شدند."او می‌گوید: "هر دو طرف از این معامله سود می‌بردند، آلمان شرقی بخاطر اینکه به ارز آلمان غربی احتیاج داشت و آلمان غربی بخاطر اینکه می‌خواست مردم را از زندان های ضدبشری آلمان شرقی نجات دهد."زندانیان در مقابل کالاهایی مانند قهوه، مس و نفت نیز مبادله می‌شدند.با این حال، هیچ کدام از طرفین علاقه‌ای به علنی کردن این موضوع نداشت، آلمان شرقی بخاطر اینکه نمی‌خواست ضعیف به نظر برسد و آلمان غربی بخاطر اینکه نمی‌خواست به چشم حامی مالی رژیم کمونیستی دیده شود.از همین رو این عملیات مخفی ماند، افراد در راهروهای تاریک راه آهن زیر زمینی، او-بان (U-Bahn)، مبادله می‌شدند یا در اتوبوس هایی با پلاک قابل تعویض از مرز رد می‌شدند.عملیات ساخت در روز ۱۳ آگوست سال ۱۹۶۱ با نصب حصار سیم خاردار در طول شب آغاز شد.این دیوار برلین غربی را از آلمان شرقی (که آن را احاطه کرده بود) و برلین شرقی جدا می‌کرد دیوار بیش از ۳۰۰ برج دیدبانی داشت.۱۳۶ نفر در حال تلاش برای عبور از آن کشته شدند – هرچند گروه‌های حامی قربانیان آمار واقعی را نزدیک‌تر به ۷۰۰ نفر می‌داننددر روز ۹ نوامبر سال ۱۹۸۹ مرز باز و دیوار تخریب شد.