در نگاه دین، مسؤولیت مانند امانت است و اگر کسی می‌داند که نمی‌تواند امانت‌دار خوبی باشد، باید آن مسئولیت را نپذیرد

در بخش پله پله تا ملاقات خدا نویسنده نوشته است:

 «حتماً شما هم تجربه‌اش را داشته‌اید، تجربه اینکه با خودتان یا شاید با دیگری، یا گاهی با خدا قراری بگذارید. این جور وقت‌ها، به اصطلاح آدم سرش برود، قول و قرارش نمی‌رود، رسول مهربانی هم در تمام ابعاد زندگی‌شان به اصول ثابتی پایبند بود و این اصول مثل قراری بود بین ایشان و خدای متعال، حضرت چه در زندگی خصوصی و فردی، یا در ارتباط با خدا و بندگی او و چه در حضور اجتماعی و تعامل با دیگران، همیشه تمام و کمال پای این اصول می‌ایستاد.» نویسنده عناوین «سرمایه‌گذاری سودآور، بینی و بین الله، سرت سلامت و نربان آسمان» را در فصل دوم و مباحث «از قلب‌ها وارد می‌شود، مثبت یا منفی مسئله این است، ماست‌مالی ممنوع، رحمی که زخمی می‌کند، دو روی سکه، هر چیز به جای خویش نیکوست، و أمرهم شوری بینهم، وارثان زمین، مواظب باش بالای نردبان نباشی، ز کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود، چشمک و آینه و راهنما و که عشق آسان نمود اول» را در فصل سوم مورد واکاوی قرار داده است. مؤلف در فصل چهارم به مباحث «تراشه‌های الماس، به وسعت آسمان، آسمان بار امانت نتوانست کشید، اختیار ما هم دست شماست، هزینه‌های جبران‌ناپذیر، فکر بکر، مرد است و قولش و کشف حجاب واجب» پرداخته است.

 

  در بخشی از گفتار آسمان بار امانت نتوانست کشید، آمده است:

 «در نگاه دین، مسؤولیت مانند امانت است و اگر کسی می‌داند که نمی‌تواند امانت‌دار خوبی باشد، باید آن مسئولیت را نپذیرد و به کسی که اهلش است، واگذار کند. چنانچه امانت و مسئولیت کاری را بپذیریم که شایسته انجام آن نیستیم، نه تنها کار را به سرانجام نمی‌رسانیم، بلکه خودمان هم به دردسر می‌افتیم.