تا مارس 1918 سپاهیان ترکیه تمامی مناطق از دست رفته خود را مسترد داشته و به مرزهای قبل از جنگ با روسیه رسیدند. تنها نیرویی که در سر راه آنان مقاومت کرد، چند واحد داوطلب ارمنی بود

درباره این نبرد مقطعی که در جنگ جهانی اول اتفاق افتاده در بخشی از مقدمه مترجم کتاب آمده است:

«در اواخر 1918 (اوایل خرداد 1297 شمسی/ اوایل رجب 1336 ه. ق) در یکی از مراحل پایانی جنگ جهانی، یک نیروی ارمنی محدود ارمنی موفق شد در حوالی سردارآباد پیشروی نظامیان عثمانی را به سمت ایروان درهم شکسته و متوقف کند. این پیروزی که در آستانه (اچمیادزین) صورت گرفت و منطقه ارمنستان را از خطر اشغال نجات داد. این نبرد اگرچه از لحاظ شدت در مقایسه با انبوهی از دیگر نبردها صورت گرفته در جنگ جهانی زد و خورد مختصری بیش نبود اما به گونه‌ای که در این کتاب می‌خوانیم جایگاه آن از لحاظ تحولات منطقه‌ای و به ویژه تاریخ مقاومت ارمنی‌ها در برابر روزگار و دستیابی حداقلی از موجودیت ملی مهم و تعیین کننده بود.»

 

در فصل نخست «در آستانه نبرد» درباره برخی جزئیات درگیری ارمنی‌های با نیروهای عثمانی (ترک) در نقطه‌ای به نام سردارآباد می‌خوانیم:

«تا مارس 1918 سپاهیان ترکیه تمامی مناطق از دست رفته خود را مسترد داشته و به مرزهای قبل از جنگ با روسیه رسیدند. تنها نیرویی که در سر راه آنان مقاومت کرد، چند واحد داوطلب ارمنی بود تحت فرماندهی کلنل مورل حدود 300 افسر غیرارمنی روس نیز به مدافعین پیوستند.»