علی علیه السلام مناقبش بی‏ شمار و خصلت‏هایش با شکوه، شمایلش نیکو، فضائلش پسندیده، صفاتش زیبا و صاحب کرامات بود، او امام عارفان و قدوه عاملان و پیشوای فصیحان و تاج بلیغان و شیر بیشه خطیبان در شهر علم و کوه حلم است، نور از او می‏بارد و حکمت از او به سخن می‏‌آید.

در مقدمه این کتاب، محمد صدیق منشاوی، می‏‌نویسد:

 «امیرالمومنین، چهارمین خلیفه، ابوتراب، علی ابن ابی‏طالب، که نواده کعب بن غالب است، او هاشمی النسب و قریشی الحسب و پسر عموی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دامادش است، اوست همسر فاطمه زهرا؛ محبوبه پیامبر، پدران و اجدادی با عظمت دارد و فرزندانی چون حسنین (علیهما السلام) دو ماه فروزان و جگر گوشه‏‌های رسول خدا؛ پدرش ابوطالب سید البطحاء و اهل الثنا و حامل الواست، مرد باعظمتی که سر پیامبر شد، وقتی گرد یتیمی بر چهره‌‏اش نشست، او را پرورش داد و یار و یاور دوران بعثت بود، مادر بزرگوارش فاطمه بنت اسد، زنی پاک دامن و پرهیزکار و مهربان از بنی‏ هاشم که از پیشگامان در اسلام است، رسول اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به دیدار او می‌‏رفت و در هنگام مرگ او را در پیراهن خود کفن کرد، سپس با چشمانی اشکبار بر او نماز گذارد و با او وداع کرد.»

 


صدیق منشاوی ادامه می‏‌دهد:

 «علی علیه السلام مناقبش بی‏ شمار و خصلت‏هایش با شکوه، شمایلش نیکو، فضائلش پسندیده، صفاتش زیبا و صاحب کرامات بود، او امام عارفان و قدوه عاملان و پیشوای فصیحان و تاج بلیغان و شیر بیشه خطیبان در شهر علم و کوه حلم است، نور از او می‏بارد و حکمت از او به سخن می‏‌آید، امامی است عادل که حکم نمی‏‌کند به باطل و رد نمی‏کند سائل را، بلند نظر است و بسیار پُرتوان، شجاع شجاعان و پهلوان پهلوانان و شکننده کمر ستمگران است، کسی با او در دنیا در نیاویخت الا اینکه شکست خورد و با او مبارزه نکرد الا اینکه کشته شد.»