زهرا علیها سلام در نزد پدر چنان تربیت یافته بود که از علی علیه‌السلام چیزی درخواست نکند، حتی هنگام گرسنگی فرزندان از او تقاضای غذا نکرد...

در ص 77 کتاب آمده است:

«…پس از رحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تا سال ۳۲۹ که آغاز غیبت کبراست، تحولات اقتصادی در حدّی بود که اگر در دورۀ صدر اسلام پوشیدن نوعی لباس، هنجار بود، در دوره‌های پس از امامت علی علیه‌السلام پوشیدن همان لباس مورد استهزا و تحقیر مجرمان بود؛ عمر بن فرخ رخجی را با پوشاندن درعۀ پشمی و جبّۀ پشمینه به زندان انداختند. این لباس در این دوره به غلامان، فقرا و مجرمان و اسیران اختصاص داشت. البته در استفاده از امکانات، قواعد کلی مورد توجه ائمه بود؛ نظیر بازار مسلمین، ید مسلم، رعایت اصول اسلامی در ذبح و…»   

 

در ص 118 کتاب می خوانیم:

«…زهرا علیها سلام در نزد پدر چنان تربیت یافته بود که از علی علیه‌السلام چیزی درخواست نکند، حتی هنگام گرسنگی فرزندان از او تقاضای غذا نکرد. روزی علی علیه‌السلام از فاطمه علیها سلام پرسید: چیزی برای خوردن فراهم است؟ زهرا علیها سلام پاسخ داد نه. سه روز است حسن و حسین علیهماالسلام گرسنه‌اند. علی علیه‌السلام گفتند: چرا به من نگفتی؟ زهرا علیها سلام گفت: از خدا شرم کردم چیزی از تو بخواهم که توانایی آماده کردنش را نداری. علی علیه‌السلام رفت و با مقداد مواجه شد که در گرمای آفتاب برای تهیۀ خوراک بیرون از منزل آمده بود. علی علیه‌السلام پول غذای خود را به مقداد داد و…»