یک بار دبیر شرقی سفارت انگلیس در دیدار با مخبرالسلطنۀ هدایت گلایه کرده و پرسیده بود: «آیا وقتی که انسان می‌بیند که خود دربار سلطنتی این شایعات را پخش می‌کند که انگلیسی‌ها علمای قم را بر ضد دولت تحریک می‌کنند...

 در بخشی از کتاب آمده است:

 تیمورتاش نه تنها قربانی جاسوسان انگلیسی شناخته شده، که در روایتی دیگر، خود برای روس‌های شوروی جاسوسی می‌کرده است. شوروی‌ها چنان که آقابکف در کتاب خاطراتش نوشته مدعی بودند از مسائلی چون قضیۀ نفت از طریق مذاکرات سفیرشان در تهران با تیمورتاش آگاه می‌شده‌اند. علاوه بر این، انگلیسی‌ها بار‌ها نارضایتی خود را از موضع‌گیری‌های وزیر دربار رضاشاه علیه سیاست‌هایشان در این باره ابراز داشته بودند. یک بار دبیر شرقی سفارت انگلیس در دیدار با مخبرالسلطنۀ هدایت گلایه کرده و پرسیده بود: «آیا وقتی که انسان می‌بیند که خود دربار سلطنتی این شایعات را پخش می‌کند که انگلیسی‌ها علمای قم را بر ضد دولت تحریک می‌کنند، آن وقت چگونه می‌توان این قبیل اقدامات را که علناً صورت می‌گیرد، با آن روح همکاری و دوستی که ما حق داریم از اولیای ایران انتظار داشته باشیم، تلفیق و سازش دارد؟»

 این اعتقاد وزیر دربار که در جریان مهاجرت علمای اصفهان و بلاد در اعتراض به اجرای قانون نظام وظیفه گفته شد، در زمان قیام عشایر جنوب دیگر بار مطرح گردید. تیمورتاش در این زمان در نامه‌ای به سر رابرت کلایو، وزیر مختار بریتانیا به تاریخ ۲۱ خرداد ۱۳۱۰، سوءتفاهم میان دولتین را دربارۀ قرارداد ۱۹۰۷ مورد بررسی قرار داد. به اعتقاد او، «... در این تاریخ، افکار عمومی ایران که تا آن موقع انگلستان را دوست صمیمی و بی‌غرض ایران و سد آهنین در برابر حملات روس تصویر می‌کرد، به ناگاه با انعقاد قرارداد انگلیس و روس و تقسیم ایران به دو منطقۀ تحت نفوذ دچار تزلزل گردید». (اسناد و مکاتبات تیمورتاش، ص۱۲۵) او در همین نامه، به طور تلویحی به مسلح شدن عشایر جنوب توسط انگلیسی‌ها اشاره کرد.