بامداد هفتم نوامبر سال 1917 (25 اکتبر برپایه تقویم میلادی قدیم ـ تقویم ژولیان) گاردهای سرخ مرکب از کارگران و کشاورزان مسلح وارد کاخ زمستانی تزارها در سن پترزبورگ شدندو درحالی که رزمناو «اورورا» به اطراف کاخ گلوله می زد به عمر دولت موقت روسیه مرکب از لیبرالها و سوسیالیستهای میانه رو به ریاست کرنسکی پایان دادند.تزار نیکلای دوم قبلا تفویض اختیارات کرده بود.

کاخ زمستانی پتروگراد (سن پترزبورگ) در محاصره بلشویکهای مسلح  نوامبر 1917

بامداد هفتم نوامبر سال 1917 (25 اکتبر برپایه تقویم میلادی قدیم ـ تقویم ژولیان) گاردهای سرخ مرکب از کارگران و کشاورزان مسلح وارد کاخ زمستانی تزارها در سن پترزبورگ شدندو درحالی که رزمناو «اورورا» به اطراف کاخ گلوله می زد به عمر دولت موقت روسیه مرکب از لیبرالها و سوسیالیستهای میانه رو به ریاست کرنسکی پایان دادند.تزار نیکلای دوم قبلا تفویض اختیارات کرده بود. تصرف ساختمانهای دولتی سن پترزبورگ (پتروگراد) از روز پیش (24 اکتبر) آغاز شده بود.دسته های دیگر گارد سرخ و متعاقب آنان کمونیست های غیر مسلح ایستگاه راه آهن، تلگرافخانه و دو پادگان نظامی شهر دولتی را متصرف شدند و به این ترتیب 34 سال پس از مرگ کارل مارکس، نظامی ظاهرا بر پایه اندیشه و فرضیه های او در روسیه ـ کشوری که وضعیت و شرایط آن برای پیاده کردن فوری چنین فرضیه هایی آمادگی نداشت ـ روی کار آمد.رهبری انقلاب بلشویکی روسیه را لنین برعهده داشت که تا چند ماه پیش از انقلاب در سویس به حالت تبعید به سر می بُرد و باکمک آلمانی ها که با روسیه در جنگ بودند به وطن بازگشته بود.جوانان و طبقه تحصیلکرده روسیه با خواندن داستانهای «تولستوی» که درست هفت سال بیش از انقلاب در 82 سالگی درگذشته بود از وضعیت موجود روسیه بیزار شده بودند و بی صبرانه در انتظار یک تحول پایه ای (انقلاب) بودند.9 روز پس از سقوط سن پترزبورگ، مسکو و چندشهر بزرگ دیگر نیز به تصرف بلشویکها در آمد. باوجود این، شماری که مخالف انقلاب بودند به رهبری یک ژنرال تزاری دست به مقاومت مسلحانه زدند و چند دولت مقتدر از جمله فرانسه، آمریکا، ژاپن و انگلستان هم کمک کردند و واحد نظامی فرستادند و جنگ داخلی به راه افتاد ولی سرانجام در آن بلشویکها پیروز شدند.