برای جلوگیری از بی وقتی شدن {غشی شدن} زائو ، چاقو یا قیچی زیر تشکش می گذاشتند و قرآن بالای سرش می گذاشتند . بر چهار سیخ کباب هر یک هفت پیاز کشیده چهار گوشه اتاق می گذاشتند . بر نخی آیه الکرسی خوانده و دور بسترش می کشیدند. میخ طویله پایین پایش می کوبیدند .

جوان و تاریخ- کافه هنر



برای جلوگیری از بی وقتی شدن {غشی شدن} زائو ، چاقو یا قیچی زیر تشکش می گذاشتند و قرآن بالای سرش می گذاشتند . بر چهار سیخ کباب هر یک هفت پیاز کشیده چهار گوشه اتاق می گذاشتند . بر نخی آیه الکرسی خوانده و دور بسترش می کشیدند. میخ طویله پایین پایش می کوبیدند . تنهایش نمی گذاشتند ، اگر چه کودکی پهلویش بگذارند . به تاریکی اش نمی بردند . قسم و آیه داده می شد که دعایی باشد {غشی و بیمار } یا دعا داشته باشد ، پا در اتاقش نگذارد . شب ششم زائو از همه شب ها خطرناک تر بود چون امکان داشت آل به وی صدمه برساند یا همزاد بچه را تلف بسازد و یا عوض بکند ، که حصار را تجدید کرده ، به دورش معذوتین {دعای دور نگه داشتن} خوانده با چاقو خط می کشیدند . (طهران قدیم جعفر شهری)