امیرکبیر با همت بلند و افکار مترقیانه‌اى که داشت چنان‌که در جاى خود گفتیم،روزنامه «وقایع اتفاقیه»را به راه انداخت و این روزنامه پس از قتل ناجوانمردانه امیر،با نام روزنامه‌ى دولت علیه ایران و سپس با نام ایران انتشار یافت.فرمان‌ها و دستورات شاه و وقایع و حوادث هر هفته که غالبا مربوط به دستگاه سلطنت بود،در آن روزنامه چاپ مى‌شد و در اواخر سلطنت ناصر الدین شاه روزنامه‌ى مزبور داراى تصاویر گردید.

جوان و تاریخ- کافه هنر



امیرکبیر با همت بلند و افکار مترقیانه‌اى که داشت چنان‌که در جاى خود گفتیم،روزنامه «وقایع اتفاقیه»را به راه انداخت و این روزنامه پس از قتل ناجوانمردانه امیر،با نام روزنامه‌ى دولت علیه ایران و سپس با نام ایران انتشار یافت.فرمان‌ها و دستورات شاه و وقایع و حوادث هر هفته که غالبا مربوط به دستگاه سلطنت بود،در آن روزنامه چاپ مى‌شد و در اواخر سلطنت ناصر الدین شاه روزنامه‌ى مزبور داراى تصاویر گردید.ناصر الدین شاه در سفر اول خود به اروپا،هنگام بازگشت به ایران یک دستگاه چاپخانه سربى با حروف فارسى و لاتین خرید و به ایران فرستاد.این چاپخانه مدتى به علت نبودن سرپرست و حروف‌چین معطل ماند،تا آنکه در سال 1292 هجرى بارون لویى دونرمان 2فرانسوى از ناصر الدین شاه امتیاز انتشار روزنامه لاپاترى 3را به زبان فرانسه گرفت و چاپخانه به وسیله‌ى او به کار افتاد.در این دوره چاپخانه‌هاى دیگرى در تبریز و بوشهر و اصفهان دایر گردیده و روزنامه‌هایى از قبیل روزنامه‌ى ملتى و روزنامه‌ى علمى و مریخ انتشار یافت.در شیراز یک روزنامه‌ى نیمه‌فارسى و نیمه‌عربى به وسیله‌ى طبیب مخصوص ظل السلطان در حدود سال 1289 هجرى تأسیس گردید و بعدا فقط به فارسى منتشر مى‌شد.توجه ناصر الدین شاه به امر تاریخ‌نویسى و ترغیب و تشویق نویسندگانى چون رضا قلى خان هدایت و محمد حسن خان صنیع الدوله و لسان الملک سپهر،به نوشتن کتب تاریخى یک امر طبیعى بود،زیرا او مى‌خواست حوادث دوران سلطنت قاجاریه به‌ویژه وقایع دوره‌ى سلطنت  خود او،در کتاب‌ها ثبت و ضبط شود و اگر از جنبه‌هاى تملق و چاپلوسى و مداهنه و مزاح‌گویى نویسندگان مزبور و امثال آن بگذریم،روى‌هم‌رفته از لحاظ ثبت وقایع تاریخى این دوره،خدمت شایسته‌ى تقدیرى انجام داده‌اند.دار الفنون بزرگ‌ترین مرکز علمى کشور که به همت امیرکبیر دایر و چند روز پس از قتل او به وسیله‌ى ناصر الدین شاه افتتاح شد،در حقیقت تنها مؤسسه‌اى بود که شاه ایران براى نمایش تجددطلبى و ترقى‌خواهى خود به رخ سفرا و نمایندگان خارجى مى‌کشید.شاه گاهى با اطلاع قبلى و گاهى بدون اطلاع قبلى از دار الفنون بازدید مى‌کرد و محصلین را مورد سؤال قرار مى‌داد و اگر پاسخ‌هاى موافق طبع مى‌شنید،به محصلین و معلمین پاداش و انعام مى‌بخشید.مورخین این دوره نوشته‌اند که چون محصلین رشته‌ى مهندسى دار الفنون به رهبرى استاد خود،نقشه‌ى شهر تهران را براى اولین بار ترسیم کردند و به نظر شاه رساندند،مبلغ سه هزار تومان از شاه جایزه گرفتند.