در یادداشت‌ها و سفرنامه‌هاى ناصر الدین شاه،اشاراتى هست که پشیمانى او را از قتل امیرکبیر مى‌رساند و به هر صورت مى‌توان گفت که قتل آن مرد بزرگ، بزرگ‌ترین ضایعه‌ى جبران‌ناپذیرى بود که به حیات سیاسى و اجتماعى ایران وارد آمد و محققا بقاى امیر بر سر کار،صفحه‌ى جدیدى در تاریخ حیات ملى ایران باز مى‌کرد و اصلاحاتى که آن مرد بلندهمت آغاز کرده بود اگر به دست خود او به اتمام مى‌رسید،شرایط زندگى ملت ایران کاملا تغییر مى‌کرد