دسامبر سال 1840،بقایای جسد ناپلئون بناپارت در Les Invalides فرانسه طی مراسم باشکوهی به خاک سپرده شد.وی در سال 1815 در واترلو واقع در بلژیک امروز از نیروهای اتحادیه ای مرکب از چند قدرت اروپایی که بر ضد او تشکیل شده بود شکست خورده و به جزیره سنت هلن در اقیانوس اطلس تبعید و در همانجا فوت شده بود.پس از گذشت سالها، هنگام انتقال استخوانهای ناپلئون به فرانسه؛ از این استخوانها چنان استقبالی شد که تا آن روز در طول تاریخ سابقه نداشت؛ زیرا که وی دیگر قدرتی نداشت که مردم برایش حساب باز کنند.بیش از یکصد هزار فرانسوی استخوانهای اورا از ورود به خاک فرانسه تا پاریس در طول دهها کیلومتر مشایعت کرده بودند. این چنین استقبالی هر سیاستمداری را دلگرم به خدمت به وطن می کند. قدرشناسی مردم از یک فرزند وطن باعث ایجاد انگیزه خدمت در همگان و ترقی میهن می شود.در فوریه ۱۸۲۱ بناپارت سلامتی خود را به سرعت از دست میداد و در ۳ می، دو پزشک انگلیسی که تازه آمده بودند برای معالجه بناپارت فقط توانستند برای او مقداری آرامبخش توصیه کنند.آخرین کلمات وی در لحظه مرگ از این قرار بود، فرانسه،راس ارتش، ژوزفین، او وصیت کرده بود که در کنار رود سن به خاک سپرده شود اما انگلیسیها اجازه ندادند و او را در سنت هلن در یک مکان بی نام و نشان دفن کردند، بی هیچ آرامگاهی. تشریح بدن او نشان داد که به دلیل وجود سرطان معده جان سپرد.در سال ۱۸۴۰ لوئی فیلیپ پادشاه وقت فرانسه، توانست از دولت انگلیس اجازه برگرداندن جنازهٔ ناپلئون به فرانسه را بگیرد. بقایای جسد وی توسط یک کشتی نیروی دریایی فرانسه که به این مناسبت با رنگ سیاه، رنگ شده بوده به فرانسه حمل شد و در ۲۹ نوامبر به بندر شربورگ رسید.پس از آن بقایا به یک کشتی بخار منتقل شد و به لو آور، روان و نهایتاً از طریق رود سن به پاریس حمل شد. مراسم تشیع رسمی در ۱۵ دسامبر برگذار شد. در سال ۱۸۶۱ بقایای جسد ناپلئون به مقبره فعلی منتقل شد. این مقبره که از سنگهای آذرین ساخته شده، در سرداب زیر گنبد بنای لز انوالید واقع شده