از آنجا که همیشه قدرت ومسئول ممکلتی بودن در ادبیات اخلاقی و عرفانی و سیاسی به اسبی سرکش تعبیر شده است در طول تاریخ علمای اخلاق و عالمان دین و سیاست در وصف نحوه تعاملات شخص اول مملکت و سایرین و همچنین منش او کتاب ها نوشته اند . از سیر الملوک ها تا آداب حکومت و ... توسط افراد مختلفی نگاشته شده است . یکی از مهم ترین متن هایی که حتما آیندگان ما از آن به عنوان الگوهای یک ارتباط سالم میان رهبر و مردم استفاده خواهند کرد متن خاطراتی است که میان امام و مسئولان مملکت در نحوه برخود و تعامل با آنان تا حکومت داری ایشان گذشته است . با هم تنی چند از این خاطرات را مرور می کنیم .

 توجه دایم

آیت الله هاشمی رفسنجانی خاطره یی از زمانی که زمام امور مجلس شورای اسلامی را در دست داشتند روایت کرده اند که در آن امام خمینی توصیه هایی نسبت به مجلس و نمایندگانش بیان کردند.هاشمی رفسنجانی در این خاطره بیان می کند: از من خواسته بودند با دفتر امام تماس بگیرم زیرا با من کار مهمی دارند. من در تماس با دفتر امام با احمد آقا صحبت کردم، ایشان از سوی امام تذکری دادند که مرا تحت تأثیر توجهات همه جانبه امام قرار داد. اینکه امام تا این اندازه جزئیات مذاکرات مجلس را تعقیب کنند هم مایه خوشحالی ماست و هم مایه امیدواری. از تذکری که امروز امام دادند، متوجه می  شویم که اگر ایشان در مجلس نقطه ضعفی ببینند، نگفته نمی گذارند و از این جهت نسبت به کار گذشته مجلس امیدوار می  شویم. تذکر امام این بود که در نطقهای پیش از دستور بیشتر روی فداکاریهای نیروی هوایی و خلبانها تکیه شده است. ضمن اینکه امام از شهامت، رشادت و فداکاری خلبانها بسیار خوشحال و راضی هستند. این حالت رضایت را نسبت به تمام ارتش اعم از نیروهای زمینی، دریایی و هوایی و پاسداران و ژاندارمری و نیروهای بسیج و محلی به طور یکنواخت دارند. امام تذکر فرموده اند از آنجائی که روی اظهارات مجلس حساب می  شود، دقت شود تا تفاوتی در برخوردها نباشد مخصوصاً ایشان توجه داشتند به این نکته که الان نیروی زمینی در مرزها، بیش از همه در معرض خطر هستند و گاهی درگیری های رویاروی و تن به تن دارند.

خطر فقط برای محافظان من نیست ...

مرضیه دباغ مبارز سیاسی و فردی که در زمان اقامت امام (ره) در نوفل لوشاتوی شهر پاریس به خدمتگزاری امام مشغول بود، با ذکر خاطره ای از دوران حضورش در محضر امام (ره) می گوید: در روزهای اولی که به محضر امام در نوفل لوشاتو رسیده بودم مشغول بررسی امنیتی نامه ها و پاکت هایی بودم که برای امام ارسال شده بود. تا اینکه در موعد خواندن نامه ها تحویل امام دهم. امام برای وضو که تشریف آوردند و دیدند من نامه ها را مرتب می کنم، فرمودند: من راضی نیستم. عرض کردم: به جدم من حتی متن نامه را نگاه نمی کنم، فقط بررسی می کنم ببینم خدای نکرده بمبی، چیزی داخل آن کارنگذاشته باشند. وظیفه من از خطر رهانیدن شما از این لحاظ است. فرمودند: اگر باز کردن این نامه ها می تواند خطر داشته باشد چرا این خطر شما را تهدید کند. خدمتشان عرض کردم همه ایران منتظر حضرت عالی هستند. فرمودند خوب در ایران هشت بچه شما هم منتظر شما هستند. گفتم من در لبنان آموزش این مسائل را دیده ام. گفتند پس در موعدی که وقت داشتیم این را به من هم یاد بدهید. تا خطر نداشته باشد اگر هم خطری داشت، شما را تهدید نکند.وی با ذکر خاطره ای دیگر یادآور مشارکت امام در امور منزل شد و افزود: وقتی در نوفل لوشاتو، چندین مهمان پیش بینی نشده، ناهار را میهمان امام شده بودند.ساعت وضوی حضرت امام نبود بک دفعه متوجه شدم موقع شستن ظروفِ آن وعده عذایی، وارد آشپزخانه شدند و گفتند امروز ظرف ها بیشتر از هر روز است. یا شما بشویید من آب بکشم و یا من بشویم شما آب بکشید باید در شستن ظروف کمک کنم. به نظرم امام شناسی نه به این سادگی است و نه به آن کلمات قلمبه سلمبه است. رفتار اخلاقی و انسانی  امام  بی نظیر بود.