کنگره آمریکا (که در آن زمان، تنها یک مجلس بود) ششم جولای سال 1785 به اتفاق آراء «دلارDollar» را واحد پول آن کشور قرار داد. پیش از انقلاب استقلال، پول انگلستان (لیره) در 13 مهاجر نشین انگلیسی آمریکای شمالی رایج بود.

کنگره آمریکا (که در آن زمان، تنها یک مجلس بود) ششم جولای سال 1785 به اتفاق آراء «دلارDollar» را واحد پول آن کشور قرار داد. پیش از انقلاب استقلال، پول انگلستان (لیره) در 13 مهاجر نشین انگلیسی آمریکای شمالی رایج بود. در جریان انقلاب و به سبب خصومت با دولت لندن، آمریکائیان سکه نقره ای اسپانیا به نام «دلار» را که در مکزیک اسپانیا رایج بود وسیله داد و ستد قرار داده بودند و به همین دلیل نام پول ملی خودرا «دلار» نهادند.یک سکه نقره ای از قرن چهاردهم به مدت سه قرن و اندی به نام «تالرThaler، دالر، تلار و دلار» در اروپا رایج بود که اسپانیایی ها آن را حفظ کردند و به مستعمرات خود در قاره آمریکا منتقل ساختند. «اس با خط عمودی؛ $» که علامت بین المللی دلار است نیز از اسپانیایی ها اقتباس شده که پول خودرا با علامت (پی P) مشخص می کردند و این «P» در آمریکای شمالی به تدریج و در جریان نوشتن به شکل «$» درآمد. بعضی اوقات آمریکایی ها در محاوره، به جای لفظ دلار، واژه «باک Buck» را بکار می برند. در دوران جنگ داخلی آمریکا بود که اسکناس دلار (دلار کاغذی با پشتوانه طلا) به تدریج جای دلار سکه ای (نقره ای و زرّین) را گرفت. در آمریکا شورای پول (که رئیس آن به پیشنهاد رئیس جمهور و رای سنا انتخاب می شود) کنترل سیستم بانکی و ذخایر فدرال (کنترل دلار) را به دست دارد، و سیاست مالی کشور از جمله تغییر نرخ بهره را تنظیم و در صورت لزوم تغییر می دهد. آمریکا برخلاف سایر کشورها، دارای 12 بانک مرکزی است. چاپ اسکناس دلار توسط اداره «گراور و چاپ فدرال رزرو» انجام می گیرد که از کاغذ و مرکب خاص استفاده می کند که فرمول تهیه آنها باید محرمانه بماند.