تاج الملوک(همسر رضا شاه) سخنی علیه رضاشاه و پسرش محمد رضا نگفته، اما در مرور خاطرات خود، گاه با صراحتی توام با صداقت نکاتی را بر زبان آورده است؛ که نباید باب طبع اهل پهلوی اول و دوم باشد.یک عده جوانان تهران هم به سبک جوانان هیتلری سرخود را می‌تراشیدند ودرخیابان‌ها به هم سلام هیتلری می‌دادند!موقعی که ما به ملاقات هیتلررفتیم آقای محتشم السلطنه اسفندیاری هم حضورداشت.

این عکس در کاخ صاحبقرانیه در مجموعه کاخ موزه نیاوران نگهداری می‌شود.

در قسمت پایین عکس به زبان آلمانی نوشته‌است:

اعلیحضرت همایونی -رضاشاه پهلوی - شاهنشاه ایران - با بهترین آرزوها - برلین ۱۲ مارس ۱۹۳۶ - امضای آدولف هیتلر

تاج الملوک(همسر رضا شاه) سخنی علیه رضاشاه و پسرش محمد رضا نگفته، اما در مرور خاطرات خود، گاه با صراحتی توام با صداقت نکاتی را بر زبان آورده است؛ که نباید باب طبع اهل پهلوی اول و دوم باشد.یک عده جوانان تهران هم به سبک جوانان هیتلری سرخود را می‌تراشیدند ودرخیابان‌ها به هم سلام هیتلری می‌دادند!موقعی که ما به ملاقات هیتلررفتیم آقای محتشم السلطنه اسفندیاری هم حضورداشت. هیتلربا من واشرف وشمس دست داد وازمن حال واحوال رضا را پرسید. از طرف سفارت ایران یک مرد جوان به عنوان دیلماج حضورداشت که مطالب هیتلررا برای ما وحرف‌های ما را برای هیتلرترجمه می‌کرد. اگراشتباه نکنم این مرد جوان جمالزاده پسرسید جمال واعظ اصفهانی بود که بعدها نویسنده معروفی شد.ما برای هیتلرچند هدیه برده بودیم که عبارت بود ازدو قطعه قالی نفیس ایرانی ومقداری پسته رفسنجان.حاج محتشم السطنه اسفندیاری قالی‌ها را درجلوی پای هیتلربازکرد وشروع به توضیح کرد.هیتلرخیلی ازنقش قالی‌ها وبافت ورنگ آنها خوشش آمد. روی یک قالی که درتبریزبافته شده بود عکس خود هیتلربود. روی قالی دیگرهم علامت آلمان را که عبارت ازصلیب شکسته بود نقش کرده بودند.ازمطالب هیتلردستگیرمان شد که باورش نمی شود این تصاویرظریف را با دست بافته باشند.هیتلرهم متقابلا سه قطعه عکس خود را امضاء کرد وبه من ودخترانم داد.دیلماج سفارت گفت: ” آقای هیتلرمی گویند متاسفانه پیشوای آلمان مثل شاه ایران ثروتمند نیست ونمی تواند متقابلا هدیه گرانقیمت به ما بدهد وازاین بابت معذرت می‌خواهند!”من این ملاقات را هیچوفت فراموش نکردم وبه درخواست رضا ده‌ها بار ریزمطالب آنرا برایش تعریف کردم.هیتلرموقع حرف زدن آرام نمی گرفت، یا دورخودش می‌پیچید و یا به این طرف وآن طرف اطاق می‌رفت وحرف می‌زد. درموقع حرف زدن هم مرتبا پلک چشمانش را بهم می‌زد ودندانهایش را روی هم فشارمی داد. دستهایش را پشت کمرمی برد وناگهان جلومی آورد وناگهان بالا می‌برد و در هوا تکان می‌داد. درعین حال روی پنجه‌های پا هم بلند می‌شد. درست مثل این بود که زیرپایش آتش روشن است و نمی تواند آرام بگیرد. موقع حرف زدن هم با آنکه ما درنزدیکش بودیم با صدای بلند صحبت می‌کرد. ازرضا خیلی تعریف کرد وگفت زندگی او را می‌داند و از اینکه یک نظامی قدرت را درایران به دست دارد خوشحال است.رضا ازاین قسمت خیلی خوشش می‌آمد و من هر وقت به این قسمت ازملاقات خودم با هیتلرمی رسیدم باید آنرا چند بارتکرارمی کردم.