جالب آن است که سیاحان خارجی دقت زیادی در پوشش مردم ما می کردند و گزارش های متعددی در این زمینه در سفرنامه های خود به رشته تحریر در می آوردند. شرق شناسی بر همین اساس شکل گرفت...

جوان و تاریخ- سبک زندگی





 

فرهنگ مفهوم وسیع است که بخش دربردارنده عوامل مادی و معنوی گسترده ای است. همچنان که پوشش یک جامعه و یا اجتماع نیز بیانگر فرهنگ آن جامعه است. از این رو مطالعه پوشش زنان در تاریخ ایران و من جمله سده های پیشین می تواند بیانگر اهمیت جامعه برای یک جنس و نوع تعاملات میان مردان و زنان در آن جامعه باشد. نکته جالب آن است که سیاحان خارجی دقت زیادی در این باره می کردند و گزارش های متعددی در این زمینه در سفرنامه های خود به رشته تحریر در می آوردند. شرق شناسی بر همین اساس شکل گرفت:

تاورنیه می نویسد: « زنان ایرانی لباسهای خیلی فاخر می پوشند. لباس زنان ایرانی از بالا تنه و پایین تنه مجزا نیست. روی هم و یکسره است و با لباس مردها هیچ تفاوتی ندارد. از جلو باز و از ماهیچه پا به پایین تجاوز نمی کند. کمرشان را تنگ نمی بندند. آستینشان به دست و بازو چسبیده تا پشت دست می رسد. بلندی شلوار (زیر شلواری) زنان همچون مردان تا پاشنه پا می رسد. کفش زنان ایرانی ایرانی با کفش مردانه فرقی ندارد و رنگ آن خصوصا سبز، قرمز، زرد یا بنفش است.»1

1-بنفشه حجازی، ضعیفه: بررسی جایگاه زن ایرانی در عصر صفوی، تهران، قصیده سرا، 1381، ص 269

ص 276