در شیراز یک ارمنی بود که «کمانچه» را بسیار خوب می نواخت از بخت بد آوازش به گوش شاه رسیده بیدرنگ به دربار فراخوانده شد تا بهترین کمانچه نواز قلمرو پادشاهی باشد.

جوان و تاریخ- سبک زندگی



حرمسرا در تاریخ ایران خود تاریخ و سبک خاصی از زندگی را روایت می کرد. این حرمسراها همچنین از نیروهای بخصوصی تشکیل شده بود. بعلاوه آنکه هر کسی که در حوزه خاصی تبحر داشت که به کار حرمسرا می آمد، نمی توانست از کار در آن استنکاف کند. طبیعتا زنها بیشتر برای کار در این مکان مورد توجه بودند:

««حرم» پادشاه از زنان بسیار به اندازه ی خانواده ی عامه مردم تشکیل شده است، همه کارکنان حرم از زنان هستند. زنان «فراش»اند، زن فراش باشی است؛ زنان « شاطر» اند. زن شاطر باشی است. زنی مقام «عرض بیگی» و زن دیگر مقام «ایشک آقاسی» دارد. به سخن کوتاه در حرم به جای هر افسر مرد یک افسر زن هست و در درون حرم با همان ترتیب و آدابی به شاه خدمت می شود که اقتصاد خارجی کشورش اداره می شود. زنان حرم که برای لذت بخشی به شاه رقص و آواز آموخته اند، از سوی بهترین و نخبه ترین استادان رقص و موسیقی پرورده شده اند. در شیراز یک ارمنی بود که «کمانچه» را بسیار خوب می نواخت از بخت بد آوازش به گوش شاه رسیده بیدرنگ به دربار فراخوانده شد تا بهترین کمانچه نواز قلمرو پادشاهی باشد.»1 

1-جیمز موریه، سفرنامه جیمز موریه(سفر یکم)، ابولقاسم سری، تهران، انتشارات توس، 1386، ص 258