سوم تیرماه 1356 (24 ژوئن 1977)، تهران شاهد یک رشته تظاهرات بر ضد برخی از سیاست های امیرعباس هویدا نخست وزیر وقت و شخص شاه ازجمله گسترش فساد اداری، رواج پارتی بازی و خروج صدها میلیون دلارهای نفتی هفت تومانی از کشور توسط افراد بود ـ تورّم پول دهها درصد ولی بهای ارزها؛ ثابت و مشوّق بیرون بردن و یا اسراف. اعتراض و تظاهرات از دانشگاهها آغاز شده و گسترش یافته بود.

سوم تیرماه 1356 (24 ژوئن 1977)، تهران شاهد یک رشته تظاهرات بر ضد برخی از سیاست های امیرعباس هویدا نخست وزیر وقت و شخص شاه ازجمله گسترش فساد اداری، رواج پارتی بازی و خروج صدها میلیون دلارهای نفتی هفت تومانی از کشور توسط افراد بود ـ تورّم پول دهها درصد ولی بهای ارزها؛ ثابت و مشوّق بیرون بردن و یا اسراف. اعتراض و تظاهرات از دانشگاهها آغاز شده و گسترش یافته بود. باوجود مداخله پلیس و ساواک ـ تیراندازی و توسل به خشونت، این تظاهرات به صورت پراکنده تا سه روز بعد ادامه داشت که به قول اصحاب نظر، این هشدار شاه را که تصمیم گیرنده کُل بود بیدار نساخت و یا اینکه پیشرفت بیماری سرطان مانع از درک واقعیت در او شد. به هر حال، امیر عباس هویدا 15 مردادماه (یک ماه و 12 روز پس از آغاز تظاهرات) کناره گیری کرد که گفته شده است اعتراض تهرانی ها در هفته اول تیرماه در رفتن او پس از 12 سال و شش ماه از ریاست شورای وزیران بی تاثیر نبود. هویدا پس از این کناره گیری، وزیر دربار (مشاور ارشد شاه) شد.   تظاهرات تهران در پی انتشار گزارشهایی (از رادیوهای فارسی زبان کشورهای دیگر) و تماس های تلفنی ایرانیان روزافزون برون مرز با بستگانشان در ایران مبنی بر خرید مستغلات فراوان، سهام شرکتها و اوراق بهادار (باوند) از سوی ایرانیان پولدار در اروپا و آمریکا و دیده شدن آنان در قمارخانه های خارج و باختهای سنگین و خوشگذرانی های آنچنانی آغاز شده بود. تظاهر کنندگان وقت شعار می دادند: «غارت ایران باید متوقّف گردد. فساد، فساد، فساد ـ تبعیض، تبعیض، تبعیض».