در رفت و آمدهای مکرر به دربار به وجود رابطه غیر عادی بین فرح و جوادی پی برده بودم و چند بار به وسایل مختلف و با اخم و تخم به جوادی حالی کرده بودم که این سر در پرده باقی نمی ماند. اما تاثیری نداشت.

جوان و تاریخ- تاریخ شفاهی



درباره مشکلات و مسائل اخلاقی خاندان پهلوی سخنان زیادی گفته و یا نوشته شده است. فساد اخلاقی شاه که به وسیله افرادی چون علم و دولو ممکن می شد، در همان زمان به گوش مردم نیز رسیده بود. اما نکته جالب آن که به تدریج شایعاتی در همین زمینه درباره زن شاه نیز پخش شد. شاید تا زمان سقوط پهلوی و فرصتی که بعد از آن برای بیان خاطرات رجال سیاسی این دوره فراهم شد، این مسائل خیلی جدی گرفته نمی شد. اما پس از آن حتی نزدیک ترین افراد خانواده سلطنتی نیز ماجراهایی از این دست بیان می کنند؛ مثل احمدعلی مسعود انصاری، پسرخاله فرح و از مردان دربار، که از خاطرات سفر حج خود به همراه فرح می گوید:

«نکته مهمی دیگری که در این سفر پیش آمد مسئله فرح و جوادی بود. و آن این که در رفت و آمدهای مکرر به دربار به وجود رابطه غیر عادی بین فرح و جوادی پی برده بودم و چند بار به وسایل مختلف و با اخم و تخم به جوادی حالی کرده بودم که این سر در پرده باقی نمی ماند. اما تاثیری نداشت.  من هم که اصولا با مسائل غیر اخلاقی سر ناسازگاری داشتم در فرصتی که در این سفر پیش آمد مسئله روابط غیر عادی فرح با جوادی را با خانم دیبا در میان گذاشتم و چون این را بیشتر مسئله ای فامیلی می دانستم صلاح را در آن دانستم که آن را با خاله ام در میان بگذارم. خانم دیبا حقا ناراحت شد و ظاهرا بعد از این سفر، با عتاب و خطاب مسئله را با فرح در میان گذاشته بود و مدتی بعد در تهران فرح با حالت عصبانیت خطاب به من گفت: حالا دیگر برای مادرم درباره رفتار من جاسوسی می کنی؟! و من بدون اینکه به ریشه قضیه اشاره کنم، جواب دادم که من برای کسی جاسوسی نکرده ام. وظیفه خانوادگی ام را انجام داده ام...»1

جالب اینکه، همان طور که گفته شد، این ماجرا در جریان سفر این افراد به حج رخ داد. شایعاتی از این دست مشروعیت رژیم و خاندان سلطنتی را روز به روز در میان مردم کمتر و کمتر می کرد. چرا که ارزش های مذهبی مردم تنها به شکل صوری در میان طبقه حاکمه رواج داشت؛ مثل همین مثلا سفر حج که پر از بی اخلاقی بود.

پی نوشت ها:

1- احمدعلی مسعود انصاری، من و خاندان پهلوی، تهیه و تنظیم: محمد برقعی و حسن سرافراز، تهران، نشر البرز، 1371، چاپ دوم، ص 68