یکی از بزرگ ترین محاکماتی که پس از سقوط رضا خان برگزار شد، محاکمه پزشک احمدی، جلاد زندان ها بود. او پس از سقوط رضا شاه، به عراق گریخت و در کربلا پنهان شد ولی پلیس عراق او را دستگیر کرد، و به ایران فرستاد. در آخرین روزهای اردیبهشت همان سال، او و بقیه متهمان محاکمه شدند. ساعت پنج صبح 22/7/1323 پزشک احمدی را که به اعدام محکوم شده بود، از زندان قصر با اتوبوس به میدان توپخانه (امام خمینی) آوردند.

جوان و تاریخ- کشکول



یکی از بزرگ ترین محاکماتی که پس از سقوط رضا خان برگزار شد، محاکمه پزشک احمدی، جلاد زندان ها بود. او پس از سقوط رضا شاه، به عراق گریخت و در کربلا پنهان شد ولی پلیس عراق او را دستگیر کرد، و به ایران فرستاد. در آخرین روزهای اردیبهشت همان سال، او و بقیه متهمان محاکمه شدند. ساعت پنج صبح 22/7/1323 پزشک احمدی را که به اعدام محکوم شده بود، از زندان قصر با اتوبوس به میدان توپخانه (امام خمینی) آوردند. از یک روز قبل از اعدام او، جمعیت بسیار زیادی برای تماشا آمده بودند. پزشک احمدی به جلاد بی تبر مشهور بود، زیرا با سرنگ پر از هوا زندانی ها را می کشت. اطراف توپخانه و خیابان های باب همایون، ناصر خسرو و فردوسی لبریز از جمعیت بود. اتوبوس پزشک احمدی در مقابل محل سابق کلانتری مرکزی، کنار ساختمان «لیستر» توقف کرد. پزشک احمدی را پیاده کردند و کنار چوبه دار بردند. شیخ حیدر (قاضی عسگر) از او خواست در آخرین ساعت زندگی خود چهار رکعت نماز بخواند. او چهار بار نماز دو رکعتی خواند.

نمازش را که خواند در خواست کرد که سفیرهای انگلیس، آمریکا و چند دولت دیگر و چند تن از روحانیون بزرگ و سیاستمداران سرشناس به آنجا بیایند. پرسیدند: با این ها چه کار داری؟ گفت: مرا در اثر دشمنی محکوم کردند. کسانی را که نام بردم، شهادت خواهند داد که من بی گناهم.

انگار یادش رفته بود که ده ها زندانی بی گناه را با تزریق آمپول هوا کشته بود. باری .... این جلاد سنگدل را به دار آویختند و خانواده های کسانی که با آمپول او به قتل رسیده بودند، کمی احساس آرامش کردند. بیش از یک ساعت جسدش بالای دار بود و مردم به عنوان کفاره سکه ای ناچیز کنار چوبه دار می ریختند.

برگرفته از: خاطرات روزنامه نگار، محمد ابراهیم رنجبر امیری، نشر شادرنگ، 1392، ص 43