طوق زرین همه بر گردن خر مى‏بینم

از: ۷/۲۰/ م                                                                                   تاریخ: ۴۶/3/۱
به: 321                                                                                       شماره: ۷/20/۸۵۶/م
موضوع: در پشت کنگره حزب ایران نوین

     روز یکشنبه گذشته (24 اردیبهشت ماه 1346) نخستین کنگره حزب ایران نوین با شرکت 1166 نفر در سالن محمدرضا شاه افتتاح و شروع به کار کرد و ریاست جلسه را آقاى دکتر خطیبى نایب رئیس مجلس شوراى ملى و مدیرعامل جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به عهده گرفت و ذیلاً صحبتها، کنایه‏ها و عقاید واقعى شرکت‏کنندگان و آنچه در پشت پرده کنگره گذشته است به عرض مى‏رسد:
مهمترین موضوعى که همه اعضاى کنگره در صحبتهاى خصوصى و در گوشى از آن انتقاد مى‏کردند جنبه به اصطلاح فرمایشى بودن انتخابات هیئت رئیسه کنگره ـ انتخاب دبیرکل و اعضاى شوراى مرکزى بود.
به طور مثال رئیس جلسه مى‏گفت که آقاى فلان هم اکنون یادداشتى فرستاده‏اند که مى‏خواهند صحبت کنند و بعد آن شخص را صدا مى‏زد و شخص مزبور نطق حاضر و آماده‏اى را ایراد مى‏کرد و مى‏گفت مثلاً من فلان و بهمان را به هیئت-رئیسه کنگره پیشنهاد مى‏کنم و سپس رئیسى با قیام و قعود رأى مى‏گرفت و بدیهى است که همه قیام مى‏کردند و نظر رئیس و پیشنهاد دهنده تصویب مى‏شد.
روز بعد که روزنامه‏ها نوشتند در انتخابات کنگره دموکراسى کامل برقرار بوده است (مخصوصا روزنامه ایران نوین و فرمان) اکثر نمایندگان مجلس این خبر را خصوصى به همدیگر نشان داده و با مسخره مى‏گفتند واقعا که دموکراسى عجیبى در انتخابات حکمفرما بوده است و بیش از همه نمایندگان، خسروانى دبیرکل حزب ایران نوین را که مجددا به دبیرکلى انتخاب گردیده در پشت پرده و در صحبت‏هاى خصوصى مسخره مى‏کردند و معتقد بودند که او تقریبا کم‏هوش‏ترین و نالایق‏ترین فرد حزب است و عجبا که دبیرکل حزب هم مى‏شود.
دکتر حاتم نماینده کرمانشاه که به بذله‏گویى و سرودن شعر در مجلس شهرت دارد و تاکنون هیچ وقت در جلسه علنى صحبت نکرده است، محرمانه به مهندس زرآور نماینده فارس که او هم طبع لطیف و بذله‏گویى دارد، مى‏گفت وقتى که دسته‏گل را پس از انتخاب مجدد خسروانى به دبیرکلى، کارگران به گردن او آویختند، یاد شعر حافظ و مضمون طوق زرین همه در گردن خر مى‏بینم... افتادم و خنده‏ام گرفت.
دکتر حاتم به ریگى نماینده دیگر مجلس که پهلوى دست او نشسته بود مى‏گفت وقتى که خسروانى این همه گل و این کف زدنها را مى‏بیند که براى انتخاب دبیرکلى او انجام مى‏گیرد قطعا در دل خود مى‏گوید من که این قدر بیهوده و بى‏عرضه هستم ولى اینها این همه از من تمجید و تعریف مى‏کنند و با این ترتیب قطعا خودشان هیچ چیز سرشان نمى‏شود.