در روز ۱۷ آذر ۱۳۲۱ یکسال پس از اشغال نظامی ایران توسط متفقین، کمبود نان در تهران شورشی مردمی را رقم زد. مردم مثل همیشه به نانوایی می‌رفتند و قوت غالبشان را از شاطرها می‌گرفتند. با این حال، چند وقتی بود که نان کیفیت سابق را نداشت.

نانوایی‌ها نانی را دست مردم می‌رساندند که مخلوطی از خاک اره، خرده شیشه، سنگ و کلوخ بود. مدت زیادی نگذشت که مردم خشم و غضب‌شان را با شورش و تظاهرات و در ‌نهایت حمله به مجلس شورای ملی نشان دادند و با شعار «ما نان می‌خواهیم» اعتراضشان را به نام «بلوای نان» در تاریخ معاصر ایران به ثبت رساندند.