یک استاد برجسته دانشکده علوم حدیث گفت: خلاء بزرگی در زمینه روش تحقیق نهج‌البلاغه وجود دارد که ضرورت آشنایی محققان و پژوهشگران با آن احساس می‌شود.

اشاره به وجود خلاء بزرگی در زمینه روش تحقیق نهج‌البلاغه گفت: آشنایی محققان و پژوهشگران با این مقوله می‌تواند باعث خلق آثار فاخر در زمینه پژوهش‌های نهج البلاغه شود.

وی، با تاکید بر این‌که «تنها بنیاد نهج البلاغه می‌تواند این خلاء را پر کند» افزود: بخش عظیمی از مقالات و تحقیقات صورت گرفته در حوزه نهج‌البلاغه مشکل ساختاری و تحقیقاتی دارند که ضرورت دارد برای رفع این معضل کارگاه‌هایی توسط بنیاد نهج البلاغه برگزار شود.

دلشاد تهرانی، بحث دانش و پژوهش در نهج‌البلاغه را دو ضعف عمده محققان و پژوهشگران عرصه نهج البلاغه دانست که بایستی در پژوهش‌ها و نظریه پردازی‌ها مدنظر قرار دهند تا مبادا مفهومی به غیر از مفهوم اصلی را در تحقیقات و پژوهش‌های خود القا دهند.

این استاد برجسته دانشکده علوم حدیث، سه خلاء مهم در رویکرد پژوهشی نهج‌البلاغه را یادآور شد و ادامه داد: عناوین این سه مبحث را مباحث پیرامونی، بحث‌های ساختاری و حوزه معارف نهج البلاغه تشکیل می‌دهند.

وی، مباحث پیرامونی را نقد ترجمه‌ها، روش شناسی شرح‌ها، شبهه شناسی، کتاب شناسی و نسخه شناسی؛ بحث‌های ساختاری را شامل زبان نهج البلاغه، موسیقی نهج البلاغه، ابداعات کلامی و زبانی و نظم نهج البلاغه و حوزه معارف نهج البلاغه را بحث‌هایی همچون خداشناسی، پیامبر شناسی، معاد شناسی، سیاست و اقتصاد توصیف کرد.

وی خاطرنشان کرد: نهج‌البلاغه به دلیل داشتن زبان فاخر بایستی به تعداد دفعات بسیار خوانده شود تا فهم لازم از آن به دست آید چراکه با هر بار خواندن انسان مطالب و مفاهیم تازه‌ای را متوجه می‌شود که در دفعات قبل آن را نیافته بود.

دلشادتهرانی لازمه نزدیک شدن به روح نهج البلاغه را مانوس بودن با آن بیان کرد و گفت: آزادگی، بزرگواری، انسانیت، عدالت خواهی، انسان دوستی، رحمت و خداشناسی روح نهج البلاغه است که با یکبار خواندن نمی‌توان آن را کسب کرد.