مهرماه سال 1359 کمتر از یک ماه بعد از تجاوز رژیم عراق به خاک ایران، محمد علی رجایی رئیس جمهور وقت ایران حین سخنرانی در اجلاسیه سازمان ملل پای برهنه خود را روی میز گذاشت تا آثار شکنجه دوران ستمشاهی را به حضار نشان دهد.

اولین حضور ایران در سازمان ملل در مهرماه سال 59 رقم خورد. هیات ایرانی به مرکب از محمد علی رجایی، رئیس جمهور، بهزاد نبوی وزیر مشاور در امور اجرایی، گودرز افتخار جهرمی از حقوقدانان مطرح کشور، چهار خبرنگار و فیلمبردار از صدا وسیما و خبرگزاری پارس عازم نیویورک شد تا در مورد جنگ ایران و عراق در سازمان ملل متحد و شورای امنیت به گفت‌و‌گو بنشینند.
 
آن زمان مصادف به ماجرای گروگان گیری و تسخیر سفارت لانه جاسوسی هم بود و قرار بود دو هفته بعد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم برگزار شود. انتخاباتی که پیوند عجیبی با حل ماجرای گرونگایری هم داشت. در همان مقطع کورت والدهایم دبیرکل وقت سازمان ملل از طرف جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا ماموریت یافته بود تا با شهید رجایی و هیات ایرانی درباره ماجرای گروگان های آمریکایی گفت وگو کند و در صورت امکان مقدمات دیداری بین هیات ایرانی و هیات آمریکایی را فرام آورد.
 
والدهایم اصرار می کند که دولت امریکا علاقه‌مند به حل مسائل است و هر چهار شرطی را که امام گفته‌اند حاضرند قبول کنند و از من خواسته‌اند که شخصاً این مسئله را به عرض شما برسانم.  رجایی پاسخ می دهد که مجلس هنوز نظر خود را نداده است ولی من به عنوان دولت سعی می‌کنم در اولین فرصت اقدامات لازم را بکنم.  قصد من از شرکت در شورا، طرح مسئله تجاوز عراق بود. من در این رابطه به اینجا آمده‌ام نه برای طرح مسائل ما با امریکا.
او می گوید: همانطور که خبر دارید مجلس شورای اسلامی دراین باره در حال طرح و بحث است و بزودی نظر کشور ما نسبت به این مسئله اعلام می‌شود.
 
 
 
روزنامه کیهان در خبری که همان روز به نقل از خبرگزاری پارس به چاپ رسانده بود، نوشت: «محمدعلی رجایی نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران در ساعت یک و چهل و پنج دقیقه بامداد امروز ۲۶ مهر ۵۹ بوقت تهران در جلسه شورای امنیت سازمان ملل پیرامون جنگ ایران و عراق سخنان مبسوطی ایراد نمود. بر اساس همین گزارش اجلاس شورای امنیت سازمان ملل متحد با ریاست نماینده شوروی در سازمان ملل در ساعت شش و پانزده دقیقه بوقت نیویورک آغاز به کار کرد. قبل از ایراد سخنرانی، محمدعلی رجایی به مدت یک ساعت و نیم با والد‌هایم دبیرکل سازمان ملل ملاقات و گفت‌و‌گو نمود.»
 
رجایی در آن اجلاس به درخواست آمریکایی ها برای مذاکره درباره ماجرای گروگان گیری پاسخ مفنی داد؛ به سخنرانی خود درباره تجاوز عراق به خاک ایران پرداخت؛ کفش های خود را از پا کند و آثار جنایات ستمشاهی را به حضار نشان داد و فریاد زد: رژیم بعث عراق به خاطر نقض عهد و تجاوز به جمهوری اسلامی ایران باید اعتراف کند که یا ضد انسانی تصمیم می‌گیرد و یا به دستور اربابان ابرقدرت جهانی‌اش، نه به قصد «اصلاح مرز‌ها» بلکه برای «نابودی انقلاب اسلامی» دست به چنین اعمال جنایتکارانه، جنو‌ن‌آمیز و در عین حال ابلهانه‌ای زده است.
 
شهید رجایی از فرصت پیش آمده در سازمان ملل استفاده کرد تا ظلمی را که سال ها از جانب رژیم پهلوی به ملت ایران روا شده بود به گوش جهانیان برساند. ایشان در این سخنرانی با برشمردن دلایل آغاز جنگ علیه ایران و اهداف صدام از این حمله، از سکوت جامعه جهانی در قبال جنگ به شدت انتقاد کرد. او همچنین ضمن تقبیح نظام حاکم بر جهان، در حین سخنرانی پای برهنه خود را روی میز گذاشت و با نشان دادن آثار شکنجه در زندان‌های دوران شاه، حمایت دولت آمریکا از شاه را مورد انتقاد قرار داد. این اقدام شهید رجایی، از اتفاقات کم‌سابقه در سازمان ملل بود.
 
کمتر از یک ماه بعد در آمریکا کارتر مستاصل از حل مساله گروگان ها، نتیجه انتخابات را به ریگان باخت تا بعدها اعلام کند که انتخابات را به امام خمینی (ره) باخته است نه به ریگان.