مبارز متعهد حاج مهدی عراقی و فرزندش حسام، توسط گروه فرقان در 4 شهریور 1358 به شهادت رسیدند.

محمد مهدی حاج ابراهیم عراقی در سال 1309 در تهران به دنیا آمد. وی از مسلمانان مبارز و متعهدی بود که در شهریور 1320 در کنار فداییان اسلام قرار گرفت و در همان سال‏ها به زندان افتاد و دو بار تبعید شد.
 
عراقی در سن 16 سالگی با فدائیان اسلام آشنا شد و با شهید نواب صفوی مرتبط شد. او به سرعت توانست به داخل شورای مرکزی فدائیان اسلام راه یابد. در دوران حکومت مصدق وی رابط فعال نواب صفوی و آیت‌الله کاشانی با دولت بود. در جریان بازداشت نواب صفوی در سال 1330 مهدی عراقی به همراه 52 نفر دیگر معترضانه وارد زندان قصر شدند و در محوطه آن متحصن شدند. اما با یورش مأموران بسیاری از متحصنین از جمله مهدی عراقی بازداشت شدند.
 
عراقی تا تیر 1331 به مدت 6 ماه در زندان بود. وی همچنین در جریان نهضت ملی شدن نفت به رهبری آیت‏اللَّه کاشانی نیز حضوری فعال داشت.
 
او در سال 1344 به اتفاق فداییان اسلام در طرح اعدام انقلابی حسنعلی منصور نخست وزیر پهلوی، شرکت جست و محکوم به حبس ابد شد.
 
عراقی، در ماه‏های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، پس از 13 سال از زندان آزاد شد و در خط انقلاب قرار گرفت.
 
وی سپس راهی فرانسه شد و پس از دیدار با امام، به همراه پرواز آن حضرت، به تهران آمد. از آن پس به ریاست زندان قصر منصوب شد.
 
سرانجام او که همچون سربازی فداکار در خدمت امام بود از کینه منافقان در امان نماند و در 49 سالگی به همراه فرزندش حسام توسط گروهک فرقان به شهادت رسید و در جوار حضرت معصومه مدفون شد. امام خمینی(ره) در پیام شهادت ایشان فرمودند: «عراقی باید شهید می‏شد، مرگ در رختخواب برای او کوچک بود».