در طول هشت سال دفاع مقدس بسیاری از کشورهای غربی و مدعی حقوق بشر از کمک و یاری به صدام دریغ نکردند. نقض حقوق بین‌المللی (خود این مدعیان در تهیه و تصویب آن با در نظر گرفتن منافعشان نقش داشتند) که توسط رژیم بعثی عراق در جنگ تحمیلی صورت گرفت، از جمله استفاده از مواد و سلاح‌های ممنوعه‌ای بود که ‌آنها به صدام هدیه داده بودند را شامل می‌شد.

رژيم عراق كه از پيروزي در جبهه‏ هاي جنگ عليه ايران نااميد شده بود، تصور مي‏كرد با حملات شيميايي مي‏تواند خواسته‏ هاي خود را بر ملت ايران تحميل نمايد. از اين‏رو در تاريخ ۷ و ۸ تيرماه ۱۳۶۶، هواپيماهاي بمب‏ افكن عراقي با بمب‏ هاي شيميايي به چهار نقطه پر ازدحام و متراكم جمعيتي شهر سردشت حمله كردند و زن و كودك و خُرد و كلانِ مردم بي‏گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهاي كشنده و دهشتناك شيميايي قرار دادند. بمباران شيميايي شهر مرزي سردشت فجيع‏ ترين و وحشتناك‏ترين تهاجم شيميايي بود كه آثار و پي ‏آمدهاي منفي زيادي به بار آورد. جمهوري اسلامي ايران، اين تهاجم را غير انساني اعلام كرد و شهر سردشت را نخستين شهر قرباني جنگ افزارهاي شيميايي در جهان بعد از بمباران هسته ‏اي هيروشيما ناميد. حمله شيميايي هواپيماهاي متجاوز رژيم بعث عراق به شهر سردشت در غرب ايران، به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن پنج هزار تن انجاميد. با كمال تاسف، هنوز هم تعدادي از مردم مقاوم و شريف شهرستان سردشت با آثار و پي ‏آمدهاي اين بمباران دست به گريبان هستند و در رنج و درد به سر مي‏برند. به رغم ارتكاب اين جنايت هولناك، مجامع جهاني هيچ اقدامي در جلوگيري از ادامه تجاوز به عمل نياوردند، حتي آن رژيم خونخوار را هم ملامت نكردند و چون گذشته بي‏ اعتنا از كنار اين حادثه گذشتند.