شاید باورش سخت باشد، اما تب جام رمضان برای فوتبال دوستان ایرانی چیزی کم از تب جام‌جهانی ندارد. فرقی نمی‌کند در تهران باشید یا در دیگر شهرها. سالن‌های فوتبال کشور این شب‌ها با حضور جمع زیادی از سالنی بازها جای سوزن انداختن نیست.

بازی‌هایی پر حرارت که از نیم‌ساعت بعد از اذان مغرب شروع می‌شود و بعضا تا نزدیکی‌های اذان صبح ادامه پیدا می‌کند. کلی هم تماشاگر دارد. برای این‌که بدانید تب و تاب این بازی‌ها از چه زمان فراگیر شد، 20 سال به عقب برمی‌گردیم؛ زمانی که ستاره‌های فوتبال کشور هر شب زیرسقف یکی از سالن‌های شهر به میدان می‌رفتند. بعد از آن بود که فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت در کنار این رقابت‌های غیر رسمی، شکل رسمی‌تری به بازی‌های جام رمضان بدهد. آن روزها فوتبال باشگاهی با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان یک ماه تعطیل می‌شد و این فرصتی بود مغتنم برای فوتبالیست‌ها تا در جام‌های رمضان پا به توپ شوند. به همین‌دلیل هم فدراسیون فوتبال از تیم‌های باشگاهی خواست تا با ترکیبی از تیم اصلی‌شان در جام رمضان شرکت کنند.

اوج هیجان جام رمضان در سال 75 بود. محمدعلی یحیوی، محمدرضا مهرانپور، صادق ورمزیار، امیر قلعه‌نویی و علیرضا منصوریان سالنی بازی‌های استقلال بودند. برای پرسپولیس هم ادموند بزیک، بهروز رهبری‌فرد، رضا شاهرودی و محمود شافعی بازی می‌کردند. سایپا با سیدعلی افتخاری و بهنام ابوالقاسم‌پور، پاس با هاشم حیدری و مجید صالح، کشاورز با حسن شیرمحمدی و علی آذری و آرارات هم با سرژیک تیموریان دیگر مدعیان جام بودند. آن شب‌ها سالن 12 هزار نفری آزادی جای سوزن انداختن نبود. استقبال تماشاگران از آن بازی‌ها به حدی بود که حتی پخش مستقیم تلویزیونی هم مانع از حضور فوتبالدوستان در سالن نمی‌شد.

دو سال بعد در همین جام رمضان بود که بازیکن جوان و ناشناخته تیم فتح، با دریبل‌های ویرانگرش بدل به ستاره اول فوتبال ایران شد. هواداران استقلال سالن 12 هزار نفری را پر کرده بودند تا قهرمانی تیم‌شان را در جام رمضان جشن بگیرند. استقلال همه ستاره‌های سالنی بازش را داشت از نوری گرفته تا مهرانپور و ورمزیار، اما آن طرف یک علی کریمی برای به آشوب کشیدن سالن کافی بود. فتح با درخشش علی کریمی 6 بر 5 استقلال را برد تا نیمی از صندلی‌های سالن 12 هزار نفری شکسته شده و به وسط زمین پرتاب شود.

بعد از آن نوبت درخشش بازیکنانی همچون بابک معصومی، محمدرضا حیدریان و وحید شمسایی رسید، اما کم‌کم از تب و تاب جام رمضان در سطح باشگاهی کاسته شد که البته دلیلش تصمیم فدراسیون مبنی بر برگزاری رقابت‌های فوتبال در ماه مبارک و ساعات بعد از افطار بود. جالب آن‌که این تب و تاب فوتبالی خیلی زود از ایران به کشورهای حوزه خلیج‌فارس سرایت کرد و هنوز هم در این کشورها باقی است. نمونه‌اش را می‌توان در رقابت‌های جام رمضان کویت مشاهده کرد، جایی که بسیاری از سالنی بازهای سرشناس فوتبال ایران برای بازی در آن به کویت رفته‌اند. بد نیست بدانید در همین رقابت‌های امسال جام رمضان کویت ستاره‌هایی چون روبرتو کارلوس، خاویر زانتی، آلساندرو نستا و دکو حضور دارند. در کشور ما هم گرچه دیگر مثل آن سال‌ها خبری از برگزاری جام رمضان در سطح باشگاهی و با حضور ستاره‌های سرشناس این فوتبال نیست، اما این باعث نشده که چیزی از رونق این بازی‌های شبانه کاسته شود. به‌جرات کمتر کوی و برزنی را می‌توان در ایران پیدا کرد که در شب‌های ماه مبارک رمضان درگیر جام رمضان نباشد. این شب‌ها همه سالن‌های سوله مانند فوتبالی پر است از فوتبالیست‌های خیابانی، پیشکسوتان فوتبالی و حتی هنرمندانی که دوست دارند هیجان فوتبالی‌شان را در کنار دوستان و هم‌محله‌ای‌های خودشان تخلیه کنند.