احمد بن على بن ابى طالب طبرسى در کتاب «احتجاج» مى نویسد:
مکتوبى در اواخر ماه صفر سال ۴۱۰ (هجرى) از ناحیه مقدسه امام زمان علیه السّلام به شیخ مفید محمّد ابن محمّد بن نعمان قدس اللَّه روحه رسید رساننده آن مکتوب گفته است که آن را از ناحیه اى متصل به حجاز آورده، مضمون توقیع اینست:
این مکتوبى است براى برادر با ایمان و دوست رشید ابى عبد اللَّه محمّد بن محمّد بن نعمان: شیخ مفید ادام اللَّه اعزازه که از جمله پیمانهائى است که بودیعت نهاده شده و از بندگان خدا اخذ گردیده است.
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
سلام بر تو اى دوست مخلص در دین که در اعتقاد به ما با علم و یقین امتیاز دارى. ما شکر وجود تو را بپیشگاه خداوندى که جز او خدائى نیست برده و از ذات بیزوالش مسألت می نمائیم که رحمت پیاپى خود را بر آقا و مولى و پیغمبر ما محمّد و اولاد طاهرین او فرو فرستد، و به تو که پروردگار توفیقاتت را براى یارى حق مستدام بدارد، و پاداش تو را با سخنانى که از جانب ما میگوئى با صداقت افزون گرداند، اعلام می داریم که: به ما اجازه داده شده که تو را بشرافت مکاتبه مفتخر سازیم و موظف بداریم که آنچه به تو می نویسیم به دوستان ما که نزد تو می باشند برسانى. خداوند آنها را به طاعت خود عزیز بدارد و با حفظ و عنایات خود مشکلات آنها را برطرف سازد
خداوند تو را با امداد خود بر دشمنانش که از دینش بیرون رفته اند، پیروز گرداند و در رسانیدن به کسانى که اطمینان بآنها دارى بطرزى که ان شاء اللَّه مى نویسیم عمل کن.
هر چند ما در جایى منزل کرده ایم، که از محل سکونت ستمگران دور است و این هم بعلتى است که خداوند صلاح ما و شیعیان با ایمان ما را تا زمانى که دولت دنیا از آن فاسقان می باشد در این دیده است، ولى در عین حال از اخبار و اوضاع شما کاملا آگاهیم و چیزى از آن بر ما پوشیده نمی ماند.
ما از لغزشهائى که از بعضى شیعیان سرمی زند از وقتى که بسیارى از آنها میل به بعضى از کارهاى ناشایسته ای نموده اند که نیکان گذشته از آنها احتراز می نمودند و پیمانى که از آنها براى توجه به خداوند و دورى از زشتى ها گرفته شده و آن را پشت سر انداخته اند اطلاع داریم. گویا آنها نمی دانند که ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم، و اگر جز این بود از هر سو گرفتارى بشمار و مى آورد و دشمنان شما، شما را از میان می بردند.
امتحانى که هر کس مرگش رسیده باشد، در آن نابود مى گردد و آن کس که به آرزوى خود رسیده باشد از ورطه آن بسلامت می رود آن فتنه و امتحان علامت حرکت ما و امتیاز شما در برابر اطاعت و نافرمانى ماست. خداوند هم نور خود را کامل مى گرداند هر چند مشرکان نخواهند.
خود را از دشمنان نگاهدارید و از افروختن آتش جاهلیت بپرهیزید. کسانى که در این فتنه بجاهاى پنهان، پناه نبرده و در سرزنش آن، راه پسندیده گرفته اند چون ماه جمادى الاولى سال جارى فرا رسید، باید از آنچه در آن ماه روى می دهد، عبرت بگیرید، و از آنچه بعد از آن واقع مى شود، از خواب غفلت بیدار شوید.
عنقریب علامت آشکارى از آسمان براى شما پدید مى آید و نظیر آن در زمین نیز ظاهر مى گردد که مردم را اندوهگین میکند و بوحشت مى اندازد.
آنگاه مردمى که از اسلام خارج شده اند بر عراق مسلط میگردند و بواسطه سوء اعمال آنها اهل عراق دچار ضیق معیشت می شوند، سپس این محنت با مرگ یکى از اشرار از میان میرود؛ و از مردان او پرهیزکاران خیراندیش خشنود می گردند، و مردمى که از اطراف عالم آرزوى حج بیت اللَّه دارند، به آرزوى خود میرسند و به حج می روند.
هر مردى از شما باید بآنچه که بوسیله دوستى ما به آن تقرب می جست عمل کند. و از آنچه مقام او را پست میگرداند و خوش آیند ما نیست اجتناب نماید زیرا خداوند بطور ناگهانى انسان را برانگیخته می کند؛ آنهم در وقتى که تو به سودى بحال او ندارد و پشیمانى او را از کیفر ما نجات نمیدهد. خداوند تو را برشد و کمال الهام بخشد و با لطف خود به رحمت واسعه خود توفیق دهد.
پی نوشت:
مهدى موعود ( ترجمه جلد ۵۱ بحار الأنوار)، متن، ص۱۲۴۶تا۱۲۴۹.
منبع:جام