حسن وثوق ملقب به وثوق‌الدوله عاقد قرارداد ۱۹۱۹ که ایران را تحت‌الحمایه انگلستان می‌کرد، اواخر عمر حافظه خود را از دست داده بود و غالب اوقات در باغ خود در سلیمانیه می‌زیست.

حسن وثوق ملقب به وثوق‌الدوله عاقد قرارداد 1919 ـ‌ که در صورت اجرایی شدن این قرارداد ایران تحت‌الحمایه انگلستان می‌شد ـ در اواخر عمر حافظه خود را از دست داده بود و غالب اوقات در باغ خود در سلیمانیه می‌زیست.

 این نخست‌وزیر که بعد از قدرت ردای شاعری بر تن کرد شاعر شعر معروف «چون بد آید هرچه آید بد شود/ یک بلا ده گردد و ده صد شود» نیز بود.

بعد از علنی شدن قرارداد سعی کرد با سرکوب سیاسیون و روانه کردن احمد شاه قاجار به اروپا زمینه اجرایی کردن قرارداد را فراهم کند که نتوانست و در نهایت استعفا داد.