یکی از نخست وزیران ایران در دوره محمد رضا پهلوی که بیشترین دوران بودن در این منصب را از آنِ خود نموده بود، امیرعباس هویدا می باشد، اما جالب است بدانید که وزرای وی نیز هر یک برای خود اُعجوبه ای بودند چنانچه غلامرضا کیانپور یکی از آنان محسوب می شود!

غلامرضا کیانپور در سال 1308 شمسی در اصفهان به دنیا آمد و در تهران دیپلم خود را اخذ نمود و به استخدام وزارت دارایی درآمد و پس از آن مدتی در وزارت دادگستری اشتغال داشت و سپس به سازمان برنامه منتقل شد و در این بخش به سرعت پیشرفت کرده و در سال 1341 به معاونت گمرکی وزارت اقتصاد رسید و مدتی بعد استاندار آذربایجان غربی و اصفهان شد و در سال 1353 به عنوان وزیر اطلاعات به کابینه هویدا آمد و زمینه تعطیلی حدود صد روزنامه و نشریه را فراهم آورد و تعدادی از هتل های این وزارتخانه را با قیمت های نازل به صاحبان قدرت واگذار کرد.
وی در سال 1355 به جای صادق احمدی، وزیر دادگستری شد، اما طولی نکشید که 400 نفر از قضات دادگستری در اعتراض به وزارت او و مدیریت نسنجیده اش در دادگستری، از مشاغل خود استعفا دادند، اما جالب است بدانید که کیانپور علاوه بر رفتار مستبدانه و سودجویانه دارای رفتاری برخلاف موازین شرعی و اخلاقی بود چنانچه علی شچاعی صائین می نویسد:
غلامرضا کیانپور، وزیر دادگستری و وزیر اطلاعات و جهانگردی در [کابینه] امیرعباس، سوابق هنری مشعشعی داشت.
وی در جوانی لباس زنانه می پوشید و در میهمانی ها و مجالس عقد و عروسی می رقصید. بعدها که در نواختن «ویولون» تبحّری پیدا کرد، در کافه ای ساز و ضربی ویولون می زد.
نام هنری غلامرضا کیانپور، شاپور خوشگله بود و حتی پس از رسیدن به وزارت هم دوستان و رفقایش او را شاپور خوشگله صدا می زدند.
شاپور خوشگله در تقلید حرکات و صدای زنانه، خیلی مهارت داشت و با ادا و اصولی که از خود درمی آورد، باعث خنده، تفریح و انبساط خاطر هنردوستان(!) می شد.
در این جمع که محسن دولّو کاریکاتوریست معروف و دو، سه نفر گوینده و بازیگر معروف حضور داشتند، در فواصل بازی و برای رفع خستگی حضّار دم می گرفتند و با ضرب گرفتن روی میز و دست و بشکن زدن، شاپور خوشگله را تشویق به رقص می کردند.
هویدا کیانپور را به خاطر همین شیرین کاری ها خیلی دوست داشت و همیشه او را در همه جا حتی در جلسات رسمی شاپورجان صدا می زد!

اطوار زنانه آقای وزیر!
فریده دیبا، مادر فرح پهلوی می گوید: گاهی هنرمندان را دعوت می کردیم که بیایند و هنرنمایی کنند. اما در حلقه دوستان، هنرمندان آماتور زیادی بودند. از جمله این افراد، یکی هم آقای غلامرضا کیانپور وزیر دادگستری (وزیر اطلاعات بعدی) بود که هم سرپنجه بسیار خوبی داشت و ویولون را عالی می زد و هم خیلی هنرمندانه می رقصید. کیانپور لباس زنانه می پوشید و حرکات و اطوار زنانه درمی آورد و ضمن خواندن اشعار و ترانه های ضربی می رقصید و باعث شعف غیرقابل وصف حضّار می شد. من در همه عمرم کسی را ندیده ام که مثل کیانپور، بدن خود را بچرخاند و بشکن های پرصدا بزند. صدای بشکن زدن های کیانپور فوق العاده پرقوت بود!
البته کیانپور همیشه با هویدا بود و ما فقط وقتی او را می دیدیم که هویدا هم به مجلس ما آمده باشد. این دو نفر، یک روح در دو بدن بودند.
می گفتند کیانپور قبل از آن که وارد سیاست شود، در کافه های موزیکال تهران ویولون می زده و رقّاصی می کرده است.

منابع:
1- دلدم، اسکندر. من و فرح پهلوی. تهران: به آفرین، 1377.
2- دیبا، فریده. دخترم فرح. ترجمه الهه رئیس فیروز. تهران: به آفرین، 1379.
3- شجاعی صائین، علی. دولت چاکران. تهران: مدرسه، 1385.

منبع:قدس آنلاین