اى على! من و تو دو پدر این امتیم و از حقوق پدران و مادران است که همواره بر ایشان رحمت و درود بفرستیم تا بدین ترتیب حقوق ایشان را پرداخته باشیم.

بدان که خداوند متعال بندگان خود را به فرمانى لطیف‏ تر از صلوات فرستادن بر پیامبر (ص) فرمان نداده است و آن فرمان خدا در آیه پنجاه و ششم سوره سى و سوم (احزاب) است که در آن چنین فرموده است «همانا خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود مى‏ فرستند. اى کسانى که ایمان آورده‏ اید شما هم بر او درود فرستید و با تعظیم بر او سلام گویید.»
 
یعنى با توجه به نیاز شدید شما به شفاعت پیامبر (ص) و وساطت آن حضرت براى شما نزد خداوند. و بدین ترتیب درود فرستادن بر پیامبر (ص) را واجب فرموده است، همان گونه که گواهى دادن و اقرار به پیامبرى آن حضرت را واجب فرموده است.
 
وانگهى خداوند به ما فرمان داده است بر پیامبر (ص) درود فرستیم و خودش هم درود مى‏ فرستد و این پرداخت اندکى از حقوق پیامبرى و پدرى آن حضرت است و شایسته و سزاوار است که بر پیامبر و آل ایشان درود و صلوات فرستاده شود، زیرا پیامبر (ص) فرموده ‏اند:
اى على! من و تو دو پدر این امتیم و از حقوق پدران و مادران است که همواره بر ایشان رحمت و درود بفرستیم تا بدین ترتیب حقوق ایشان را پرداخته باشیم.
 
منظور از درود فرستادن خداوند بر پیامبر (ص) کراماتى است که نسبت به ایشان مبذول مى ‏دارد و بر تفضیل و بلندى مراتب او مى‏ افزاید و گرامی داشته اى دیگر و منظور از درود فرستادن فرشتگان و مؤمنان بر آن حضرت درخواست ایشان از محضر خداوند است که بر آن علو درجه و کرامت‏ها بیفزاید.
 
امام رضا (ع) فرموده است:
هر کس توانایى به چیزى نداشته باشد که گناهانش را بپوشاند، درود و صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد که گناهانش را از میان مى ‏برد و فرموده است درود فرستادن بر محمد و آل او، در پیشگاه خداوند معادل با تسبیح و تهلیل و تکبیر (سبحان اللَّه، لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر) گفتن است.
 
رسول خدا (ص) فرموده ‏اند: در خواب مردى از امت خود را بر پل صراط دیدم که سخت افتان و خیزان بود. گاه آویخته مى ‏شد و گامى به جلو بر م ى‏داشت و گاهى به عقب مى‏ رفت. در این هنگام صلوات فرستادن او بر من آمد و او را استوار داشت تا از پل صراط بگذرد.
 
پیامبر (ص) فرموده ‏اند: براى خداوند فرشتگانى است که در زمین مى‏ گردند و سلام ‏هاى امت مرا به من ابلاغ مى‏ کنند و فرموده‏ اند:
هر کس بگوید خداى بر محمد و آل او درود فرستد، خداوند خطاب به او مى‏ فرماید:
 «درود خداوند بر تو باد!» بنابراین این کار را بسیار انجام دهد.
 
معاویه بن عمار مى ‏گوید: در حضور امام صادق (ع) نام یکى از پیامبران را بردم و بر او درود فرستادم، فرمود: هر گاه نام یکى از پیامبران برده مى ‏شود، نخست بر محمد (ص) درود فرست و سپس بر آن پیامبر و دیگر پیامبران.
 
کعب بن عجرة مى ‏گوید: پیامبر (ص) روزى پیش ما آمدند. گفتیم: اى رسول خدا سلام و درود فرستادن بر شما چگونه است؟ فرمودند: بگویید «اللهم صل على محمد و آل محمد کما صلیت على ابراهیم و آل ابراهیم انک حمید مجید و بارک على محمد و آل محمد کما بارکت على ابراهیم و آل ابراهیم انک حمید مجید.»
 
پیامبر فرموده‏ اند: هیچ آدمى زایده ‏یى بر من درود از صمیم دل و براستى نمى ‏فرستد، مگر اینکه خداى عز و جل بر او ده درود مى ‏فرستد و بر او ده درجه مى ‏افزاید و براى او ده حسنه مى ‏نویسد و ده خطا از او محو مى ‏فرماید.
 
و فرموده ‏اند: هر کس بگوید «درود خداوند بر محمد و آل محمد» خداوند به او مزد هفتاد و دو شهید ارزانى مى‏ دارد و از گناهانش همچون روزى که از مادر متولد شده است بیرون مى‏ آید.

منبع: افکار نیوز