مدلی کوچک‌سازی شده از کشتی نوح براساس نقشه‌ای چهار هزار ساله بابلی بازسازی شد. باستان‌شناسی که این نقشه را از لوحه سنگی بابلی چهار هزار ساله‌ای استخراج کرده‌است، سال گذشته با اعلام این موضوع که کشتی نوح شکلی مدور داشته، بسیار خبرساز شد.اکنون این طرح مدور براساس دستورالعملی که روی لوح باستانی گلی متعلق به بین‌النهرین یا عراق کنونی کشف شده،‌بازسازی شده‌است.

ایروینگ فینکل، محقق و محافظ بخش خاورمیانه موزه بریتانیا می‌گوید این نسخه کوچک شده از کشتی نوح به اندازه‌ای بزرگ هست که چند جفت از حیواناتی که در کشتی واقعی گنجانده شده‌اند را در خود جا دهد.

فینکل اولین‌بار این دستور‌العمل را که به خط میخی روی لوحی گلی حک شده بود را چند سال پیش به کمک یکی از اعضای گروهی تحقیقاتی که درحال رمزگشایی از متن نوشته شده روی لوح بودند، کشف کرد. براساس این دستورالعمل، کشتی نوح مدور بوده‌‌است. کف این کشتی به بزرگی یک میدان بوده و کناره‌های آن از 30 ضلع و سه هزار و 600 قسمت ساخته شده‌است که قشری از قیر روی آنها را پوشانده است.

به گفته محققان، مساحت کشتی اصلی که در لوح توصیف شده، به اندازه نیمی از یک زمین فوتبال بوده‌است و در ساخت آن مقدار زیادی طناب مصرف شده‌است. با این‌همه فینکل معتقد است ابعاد بزرگ و حجم بالای مواد مصرفی ساخت کشتی با چنین ابعادی را در آن دوران غیر ممکن می‌سازد. همچنین متخصصان می‌گویند در آن دوران تکنولوژی کافی برای اتصال دادن تکه‌های چوب به یکدیگر در آن ابعاد بزرگ وجود نداشته و از این رو احتمال اینکه کشتی از چنین ابعادی برخوردار بوده‌باشد کم است.

با این‌وجود، گروهی در جنوب غرب هندوستان توانستند در عرض چهار ماه نسخه‌ای کوچک‌شده از این کشتی را بازسازی کنند. این گروه با استفاده از دستورالعمل باستانی کشتی به وزن 35 تن بسازند. برای ساخت این نسخه کوچک کشتی نوح به موادی طبیعی نیاز بود که فیل‌ها زحمت حمل آن را به محل ساخت کشتی کشیدند. همچنین کارگران برای ساخت کشتی از هیچ ابزار مدرنی از قبیل چسب یا میخ استفاده نکرده و تنها از موادی مانند چوب، بامبو، نخل، نی و دیگر موادی که چهار هزار سال پیش کاربرد داشتند، استفاده کردند.

به گفته سازندگان این مدل، دشوارترین بخش ساخت کشتی عایق کردن سطح خارجی و داخلی آن با کمک قیر بود تا کشتی در برابر آب عایق شود. در آن دوران برای عایق کردن کشتی از قیر طبیعی که مانند چشمه از زمین می‌جوشیده‌است استفاده شده اما کارگران برای عایق کردن این کشتی ناچار به استفاده از قیر هندی شدند که به سرعت خشک شده و حرارت به سرعت آن را ذوب می‌کند.

با وجود تمامی این سختی‌ها،‌کشتی نهایی به کاملی کشتی اصلی نبود و به محض شناور شدن، نشت آب درون آن آغاز شد که به گفته فینکل نوع قیر استفاده شده در ساخت آن عامل نشت آب بوده‌است.